U mag het een week zonder mij doen, pas op uzelf :-)

Je legt zonnebrandspul opzij, 'niet vergeten'. Ik ben niet vergeten dat ie mee moet, maar wel waar ik 'm gelaten heb. Die leen ik dan wel van vriendje, want die rekent altijd op mij als het op zeep en shampoo aankomt. Die ik dus niet mag vergeten. Gelukkig kan ik die wel vinden ;-)

Mijn maag is nog niet helemaal in normale doen: als ik iets eet (meer dan een muizenhapje) word ik misselijk. Dat kan weinig kwaad met mijn figuur, maar je wordt er wel een beetje flauw van.

Het RTL-nieuws meldt dat er toch een soort Diana-monument komt: 'een soort ovalen sloot van water'.
Zijn sloten niet meestal van water?

Zojuist een gratis diagnose gehad: ik stond in de tuin mijn jas te sprayen met waterdichtspul. Komen er twee kindertjes vragen of ik misschien oud hout heb of andere spullen, want ze willen een hut bouwen. En o ja, dat mijn tuin zo mooi is. Want wild. Echt een ideale tuin. Voor een konijn dan ;-)

Hoofd is weer in oude doen, tong vrijwel okee, nu ben ik fit genoeg om van mijn vakantie te gaan genieten - helaas is die al half om.
Ik schiet altijd zo overmatig in de stress bij het op-vakantie-gaan: heb ik dit wel, ik moet dat niet vergeten, o jee als ik daar maar aan denk. Ik kom om in de lijstjes, die het met z'n allen niet overzichtelijker maken. En wat kan er nou helemaal gebeuren? Het meest gevaarlijke is dat ik mijn medicijnen vergeet - maar die hebben ze elders ook. Het zal wat argumenteren kosten, maar daar kom ik wel uit. En verder is niks onmisbaar. Mocht blijken dat dat wel zo is, kan ik desnoods nog even op en neer naar huis (da's het voordeel van dichtbij vakantie houden). Uit ervaring wéét ik dat echt vergeten dingen meestal niet zo onmisbaar blijken als je dacht. Ze zijn vervangbaar of je kunt wel een tijdje zonder.

Voor twijfelaars: Is mijn buurman een terrorist? Een aantal heldere vragen om eenvoudig vast te stellen of je buurman (of buurvrouw natuurlijk) wel betrouwbaar is. Ik moet mezelf als verloren beschouwen :-)

Ook deze vond ik nog bij het doorbladeren van m'n ongesorteerde links: Old version. Oude versies van Ad-aware, Acrobat, CuteMX, Eudora, ICQ, Opera, Quicktime, Realplayer, WinAmp, Winzip en nog veel meer. Voor wie gehecht is aan de oude versies en/of niet al te veel ruimte heeft.

Wat je zoal tegenkomt op het net: bouwplaten van onder andere de Taj Mahal en het Vrijheidsbeeld. Downloaden, printen, knippen en knutselen maar.

Het mattenkloppen deed me terugdenken aan het dijkhuis van mijn oma, waar we een tijd inwoonden toen we in Nederland kwamen, omdat ons eigen huis nog niet klaar was. Met een vochtige donkere en een beetje enge kelder aan het einde van een wankele trap, een kelder vol weckpotten en geheimzinnige dozen en zakken. Met achter het huis een tuin vol braamstruiken, kruisbessenstruiken, de kroosjesboom en ander fruit, herfsttijlozen, ernaast een modderige sloot en daar weer naast de tennisbaan. Mijn kennismaking met de gewone pad, en met de ijsvogel. Als ik een moddersloot ruik, hoor ik automatisch het pòk... pòk... van het tennissen. Als ik weckpotten zie, ruik ik de kelder van mijn oma. Als ik mattenkloppen hoor, zie ik de traplopers van dat huis voor me. Mèt de koperen traproedes die elke week (jawel) gepoetst werden. Weer zoiets wat denkelijk vrijwel uitgestorven is: de traproede.

Letters die nog niet gaan: de ej (die na de q); de llll (die tussen k en m) en de ssss (die aan het einde van het alfabet). Als ik nu naam-, adres- en woonplaatsgegevens op moet geven, heb ik een probleem ('Ik woon in Utjecht'). En ovejmojgen ga ik naaj Tejscheljing.
Lekkej exotischj aan see, na een tjeinjeisj en een stukje vajen met de boot.

Bijzonder geluid: iemand is aan het mattenkloppen. Dat heb ik al in geen jaren meer gehoord.

Ik heb zin in chips. Of in een tosti. Iets wat hard, kauwbaar en zout is. Iets anders dan vla, onopgewarmde knakworstjes of lauwe soep.
Nngngngngngngngngngngng.

Biobak is geleegd en nu alweer halfvol. Nog niet helemaal vol omdat ik even geen zin heb om verder te gaan met het demonteren van de klimoptakken die losliggen. Die takken zaten namelijk onder de luis, als je daar mee bezig gaat, zijn in geen tijd je handen overdekt met een plakkerig suikerlaagje. De luizen zijn vertrokken, maar hun honingdauw is er nog.
En dan heb ik ook nog twee kubieke meter hondsroos - maar misschien dat ik die gewoon nog even laat liggen met de smoes dat vogels de bottels er uit eten. Die roos geeft namelijk een nieuwe betekenis aan het begrip doorns. Handschoenen zijn niet voldoende, daar heb je een maliënkolder voor nodig. Het lijkt me ook het soort plant dat na een tijd volledig vergaan is, op de doorns na :-(

Ken je dat gevoel van vroeger nog? Nieuwe schriften, nieuwe boeken, nieuwe pennen? Ik had wat ik interessant vond meestal al gelezen voor ik naar school ging, en die schriften waren in minder dan geen tijd kladderig (ik had een verschrikkelijk handschrift toen, is sinds ik van school ben sterk verbeterd...). En dan moest je nog bijna een jaar ;-)

Het hoofd is weer helder, de tong is nog wat stuk.
Net naar het winkelcentrum gefietst, met jasje aan want zo warm was het niet. Bij de optiek een nieuwe zonnebril gehaald - ik heb altijd zo'n overhangding voor over mijn gewone bril, omdat ik ze anders toch maar kwijtraak. De vorige was nog van mijn vorige bril, een beetje op maat gemaakt, en inmiddels was daar een klemmetje af, dus een nieuwe was wel nodig. Weer buiten was er plots een blauwe lucht met wat schapenwolkjes, en het was een stuk warmer. Op dit moment trekken er verdacht grote grijze wolken over, dus wat het nou precies gaat worden is me een raadsel.
Het is de bedoeling dat het de hele komende week mooi weer is, in ieder geval op Terschelling.

Sticker gezien op tv:
Nawijn komt de kater

Vriendje heeft intussen het pad geveegd, ik heb de biobak buiten gezet. Er ligt nog flink wat snoeisel in de tuin, maar dat komt wel een keer.
Morgen en overmorgen nog om bij te komen van de stuip (tong is al iets minder opgezet maar nog wel pijnlijk). Hoofd en spieren doen geen pijn meer, maar dat hoofd is nog wel w a z i g van de noodmedicijnen. Dat is pure valium, die je gebruikt op een manier die je in een kleine tien minuten onder zeil helpt en je ook een paar uur onder zeil houdt. Het werkt bij mij minstens een paar uur, bij een slanker iemand zou het langer werken vermoed ik. Als ik dat spul gebruik, voel ik eerst alle stress van me af vallen, en begrijp ik heel goed hoe mensen verslaafd kunnen raken aan dat spul. Je hoofd wordt er leeg van. En na het slapen gaat het denken nog sloooom.

Mijn epilepsie houdt zich niet rustig - ik duik mijn bed in met mijn medicijnen.

De halve buurt is langsgekomen vol enthousiaste reacties over de schuttingen, en vol vragen hoe dat nou precies moet. Vandaag alleen al meer mensen gezien dan in de volle tijd dat ik hier woon.

Voor wie ook schuttingen wil neerzetten: denk goed na hoe je ze vastzet: sla je palen 1/3 de grond in, of gebruik je paalhouders, of stort je cement? Regel hoe dan ook een goede hamer met een lange steel (een voorhamer-achtig ding). Zorg voor een stoel of ladder om te beklimmen bij het palen hameren. Zorg voor goede werkhandschoenen. Duim voor bewolkt weer met wat wind (het was vanmiddag perfect hier).
En ga niet tot twee keer toe languit, en laat niet de schutting bovenop jezelf vallen ;-)

Ik had gisteren niet moeten klagen over spierpijn: vannacht een stuip gehad.
Vanochtend dus meer dan duf verder gegaan met de schuttingen, en ze staan. Meer met dank aan vriendje dan met dank aan mezelf, maar goed. Al doende hebben we ook nog twee kikkers uit de put gehaald: een kleine gewone en een grote die al erg vermagerd was (terwijl er toch een hoop eetbaar spul in die put rondzwom en -krieuwelde).
De schuttingen zien er prima uit, er moet nog een hoop snoeisel uit de tuin verwijderd worden, en het pad moet aangeveegd (ligt nog zand van het grondboren), en dan zijn we er wel :-)

Spierpijn :-( En een zere wang van toen knie, heup, schouder en beide handen al anderszins in gebruik waren en ik op nog een plek druk moest uitoefenen om de boel recht te houden. (Stel u voor: schutting op je voet om 'm op de goede hoogte te houden. Handje bovenaan om 'm tegen de steun te houden. Handje in het midden om de paal heen in de schutting grijpend. Knietje onderaan om de boel recht te houden. Heup tegen de paal om die recht te houden. Schouder er tegenaan om 'm zijwaarts recht te houden. En dan moet er bovenaan nog een béétje druk worden uitgeoefend... Terwijl vriendje in een sering staat om te kunnen schroeven en bijna ontoogd wordt door een tak die hij niet wil afzagen.)
En dit is pas 5/12 spierpijn...

Effect: bij het uitblazen had ik een rood gezicht. Niets ongewoons voor mij na inspanning. Na het eten had ik nog een rood gezicht - misschien door het pittige eten?
Nu heb ik nog een rood gezicht. Zelfs na wassen. Het gloeit.
Het lichtje ging pas branden toen ik, na dat wassen, witte streepjes op mijn gezicht ontdekte, op de plek waar anders mijn brillenpootjes zitten.

NOS-TT 104 zo 25 aug

LPF wil zwijgrecht afschaffen

DEN HAAG De LPF-fractie wil af van het zwijgrecht van verdachten. Het Kamerlid Schonewille kondigde in het Radio-1-Journaal aan dat hij eraan gaat "werken om dat in te perken".
Hij erkende dat een spreekplicht niet is af te dwingen, tenzij de verdachte wordt gemarteld. Maar voor zulke "Turkse toestanden" voelt hij niet. Daarom moet de afschaffing van het zwijgrecht vooral worden gezien als "een signaal".
Voor de LPF weegt het maatschappelijk belang in dit geval zwaarder dan het recht van de verdachte. Aanleiding voor de opmerkingen van Schonewille is het zwijgen van Volkert van der G.

Ik ben voor het onmiddellijk afpakken van de blauwe zitplek voor politici die 'signalen' afgeven. Uiteraard alleen als signaal.
Toch eens nagaan of er juridische mogelijkheden zijn om de LPF een signaalverbod op te leggen. Samen met Donner moet ik daar uit kunnen komen.

Nu maar afwachten in wat voor bui de buurvrouw aan de andere kant morgen is. Onlangs waarschuwde ze me dat ik ab-so-luut niets met _haar_ schutting mocht doen, o wee als ik er gaatjes in boorde. Ze zei nog net niet dat ik er niet naar mocht kijken. Maar strikt genomen is het _onze_ schutting, en ik mag er in boren tot de helft. Dus dat moet kunnen. Je zou denken dat ze dan waarschijnlijk op tilt gaat als we aan de slag gaan, en misschien zelfs de politie belt (hé hallo, jullie weer?), maar aan de andere kant: onlangs verbaasde ze me door reuze vriendelijk te zwaaien en een babbeltje te beginnen over het warme weer. Daarnaast staat haar schutting stevig, maar zal ie steviger zijn als er een schutting haaks op staat.

Er staan er vijf, en daar zijn we de halve dag mee bezig geweest.
Eerst moest er een oude schutting weg. Fluitje van een cent, ware het niet dat ie helemaal overwoekerd was met klimop. Dus met pijn in mijn hart die mooie oude dikke takken vol bloemknoppen weggezaagd. En meer takken gezaagd, en gezaagd, en gezaagd... De klimop zat nog vol regenwater dus uiteindelijk was ik kletsnat (want het ding was 2,5 meter hoog), omringd door stapels klimop, en keek ik nog steeds tegen een overwoekerde schutting aan :-(
Een voor een alle takken eruit geknipt, gezaagd en getrokken. De oude hoekjes waar de schutting mee vast zat eruit geschroefd, en met drie man (vriendje, broer van de buurvrouw C., en ik) aan de schutting gaan hangen. Oude half verrotte paal eruit getrokken, weer gaan hangen, en met heel veel moeite gaf de schutting het op. Jammer dat ie helemaal scheefgezakt was, anders had ie kunnen blijven staan.
Nieuwe schutting vastgeschroefd aan de oude hoekjes die nog prima waren. Dat was niet moeilijk - behalve dat we de klimopstronk nog moesten verzagen - kreng was ongeveer 20 centimeter in doorsnee!
Gat boren voor de eerste paal - viel ook niet mee. Vette klei, van die klei die niet eens aan je handen blijft plakken. Dat palen zetten is echt het meeste werk. En dan is 22 graden ineens behoorlijk warm.
Druppend en wel doorboren, tot we een gat hadden van 80 centimeter (paal moest 90 cm de grond in). Ik hield de paal rechtop, vriendje hamerde. Gat rond de paal weer vullen, aanstampen met een stok, en weer verder: boren, schroeven, grondboren, paal hameren, schroeven...
Toen we met het derde scherm bezig waren, viel mijn oog op de kronkelwilg, die zo mooi vol clematis was gegroeid - die begon net te bloeien, prachtig. Behalve dat er twee mensen mee bezig waren, die de halve wilg hebben weggezaagd en alle clematis weggehaald. Ik was zo verbijsterd dat ik niet eens kwaad werd. Ik liet wel m'n scherm uit mijn handen vallen om te gaan informeren wat ze aan het doen waren? Nou heel gewoon, ze haalden even wat weg, mooi hè? En toen werd ik wel kwaad. Op mijn vraag waarom ze niet even hadden gezegd dat ze er last van hadden (clematisranken hingen wel 20 centimeter over het pad, op 2 meter hoogte), melden ze dat ze wel gekeken hadden, maar dat er niemand was. Terwijl vriendje en ik al uren in de tuin bezig waren. Ze vonden dat ik dankbaar moest zijn dat ze dit werk voor me deden, en toen werd ik heel giftig. Overbuurman was ook pissig, want de bruidssluier die over zijn schutting groeit was ook half verwijderd.
De politie gaf me groot gelijk, want die zagen ook wel dat de wilg verruïneerd was (het ergste is: die loopt wel weer uit - en wordt dan breder ipv hoger, dus dat geeft alleen maar meer last), en dat de clematis weg was (en ja, die loopt ook weer uit, maar ik verheugde me zo op de bloemen en de zaadpluizen). De agenten vonden het ook wat raar dat die mensen, van vier huizen verderop, zonder enige vraag of verzoek tot snoeien, ineens zelf begonnen waren. Wat ook scheelde was dat ze als verklaring gaven dat ze er niet meer langs konden fietsen, waarop een agent doodkalm zei: u mag hier ook helemaal niet fietsen.
Het is genoteerd als vernieling en opgelost op een creatieve manier: ik koop een nieuwe clematis, en de snoeiers betalen (dat zeggen ze tenminste). Nu ben ik bijzonder geneigd de duurste clematis te gaan kopen die ik kan vinden - maar dat zal dan een sierclematis zijn, die ik zelf niet mooi vind. Iemand zin in een mooie clematis?
Toen vriendje niet meer schuimbekte, zijn we verder gegaan. Bovenbuurman (oudbewoner van dit huis) riep ineens dat ie ooit een grote hamer aan overbuurman had gegeven. En brulde direct naar hem. Even later kwam overbuurman ons een hamer lenen - een spoorweghamer ;-) Een soort voorhamer, een meter groot. Daarmee ging het palen tikken makkelijker dan met vriendjes moker.
Bovenbuurman had ook nog van die rieten rolgordijnen over waarmee je een mooie zonwering kunt maken, die kregen we, en hij bood aan te helpen (wat we afwezen, want de man heeft een zeer slechte rug).
En toen we na de vijfde schutting zaten uit te rusten, kwam C. ineens vragen of we al gegeten hadden? Nee? Nou, dan ging ie even wat rijst bijmaken, want zij hadden wel gegeten en ze hadden wat over. Vijf minuten later kregen we een glas cognac als voorafje, en daarna een heerlijke Surinaamse maaltijd :-)
Wat kunnen buren toch verschillend zijn.
Hoe dan ook: vijf van de twaalf schuttingen staan, het ingewikkeldste stuk (de hoek om) is gedaan, en - groot voordeel - de rest komt allemaal langs het pad te staan, waar de grond flink vermengd is met zand, en veel makkelijker boort dan die klei.
Morgen de rest neerzetten, dinsdag gaat het regenen geloof ik, dan spoelt de grond goed in.
Ik heb vriendje een paar keer verteld dat ie een ontzettende held is, in ieder geval voor mij :-)
Nog zeven te gaan, maar die gaan in een rechte lijn, en in zavelige grond ipv in die klei die niet te boren is en zich ook niet goed terug laat stoppen. En dan heb ik niks meer te maken met die mensen die als goede buren een deel van je tuin naar de verdommenis helpen.
Buurvrouws broer C. gaat delen van de afgezaagde klimop weer planten, om een haagje te maken langs buurvrouws tuin.
Ik heb spierpijn, de grond zit tot in mijn haar, maar het gaat allemaal goedkomen (behalve met de wilg en de clematis).