Dráma! Dráma! De eerste nacht-met-het-raam-dicht.
Zodra ik vaag een beetje minder diep leek te slapen, barstte Tom uit in gebler: ik wil naar buiten! En hij zorgde ook wel dat ik regelmatig even niet zo goed sliep door via het voeteneind op een kast te springen, dan op de vensterbank, raggend over de vensterbank naar de andere kant van de kast, achter het gordijn langs, weer op de kast tussen wekker, lamp en stapel boeken door, PLOFFF weer op het bed (lees: op Hippo), mraaauuuww!
Tijger lag wel best. Maar vanochtend, toen ik het raam dan maar openschoof (min drie beesten, denk er effe over na), spoot Tom naar buiten. Tijger niet. Die wilde pas toen ik weer thuiskwam, sprong vrolijk naar buiten en stond ongeveer een halve minuut later veel minder vrolijk weer voor het raam te dansen dat ze naar binnen wou, NU! En toen vroor het nog niet eens.
Ze hebben wel allebei weer ontdekt dat de kattenbak er niet ter decoratie staat, dus hopelijk is het vannacht wat rustiger.