Katten, soms zijn het hopeloze beesten.
Tom en Tijger krijgen natvoer als traktatie, in speciale bakjes. Als ik die bakjes tegen elkaar aan tik, komen ze slippend over de vloer aanrennen, mauwend omdat ze het wachten niet langer uithouden.
Vandaag kwam alleen Tijger. Nog eens buiten geroepen, nee, geen Tom. Vreemd.
Tijger schrokte haar bakje vrijwel leeg, dronk daarna buiten wat uit de bak met regenwater en ging lekker uitbuiken op bed.
Een tijdje later dook Tom op, at de restjes van Tijgers portie op en zette het op een hartverscheurend continu mauwen: HIJ HAD NIKS GEHAD!!!
Je kunt zo'n beest niet uitleggen dat ie dan maar op tijd had moeten zijn, dus vooruit: hij z'n eigen zakje natvoer. Wat, verrassing, maar voor de helft op ging.
Nu is het afwachten wie als eerste komt om 'de rest' op te eten, want er is natuurlijk nog maar één rest. En Tom is een beetje simpel soms, maar hij weet doorgaans wel erg goed dat er toch echt nog wat in zijn bakje zat. Ik verwacht dus straks weer gemauw ;-)