Thuiszorg deel 174903 (ruwe schatting)

Nog iets in de categorie bureaucratie.
Sorry, weer de thuiszorgindicatie.
Die in april - 2015 - werd aangevraagd en bleef hangen in het systeem omdat het Buurtteam geen toegang had tot bepaalde gemeentelijke info.
En die toen kwijtraakte.
En die werd heraangevraagd.
En verdween.
En opnieuw zou worden heraangevraagd, maar toen werd iemand ziek.
En opnieuw zou worden heraangevraagd, waarop diegene weer ziek werd (nee, dat lag niet aan mij, just in case you're wondering).
En de indicatie-aanvraag overgenomen werd door een collega.
En overgenomen werd door weer iemand anders.
Wel: er is Nieuws!
De indicatie is verstrekt. Het Buurtteam weet dat - hun zorg eindigt dus binnenkort.
Probleempje (u dacht toch niet dat het klaar was hè?): Careyn (die de thuiszorg moet verstrekken) en ik (die de zorg moet krijgen) weten nergens van. Terwijl we toch een brief zouden moeten hebben gekregen.
Zorg dichtbij - nu weet de enige instantie die niks hoeft te doen dat het rond is - en verder niemand ;p

RIP David Bowie

Inherent aan ouder worden: die helden die je ontdekte in je puberteit, en toen pakweg 20 jaar ouder waren dan jijzelf, zijn als je 45, 50 bent intussen 65, 70. En dan is het niet heel erg uitzonderlijk als mensen overlijden. Maar het zou niet moeten mogen - die mensen waren er altijd. Daar ben je mee opgegroeid, je leerde andere muzikanten en andere stijlen kennen als ze eens uitstapjes maakten of misschien zelf altijd andere stijlen gebruikten. Het eerste nummer van Bowie dat ik oppikte, was Heroes. Ik was 10 en ik vond het eigenlijk een klereherrie. De disco-achtige periode daarna vond ik niks, maar intussen had ik al wel zijn oudere werk ontdekt: zijn eerste hit was net zo oud als ikzelf (wat op zich al een schok is: dat die mensen al minstens zo lang bezig zijn als jijzelf bestáát - als egocentrische puber bijna niet te bevatten dat er leven was voor je er zelf was). Under Pressure week af, was opvallend anders. Ik was 14 en rende naar de platenzaak. Ik kocht ook een verzamelalbum. Wat daarna kwam, Let's Dance, vond ik wel aardig maar sprak me niet aan. China Girl vond (en vind) ik heel erg niet leuk. Dancing in the Street getuigde van humor. Na Tin Machine raakte Bowie een beetje uit zicht bij mij, tot 2013 - Where Are We Now vond ik weer ouderwets intrigerend, typisch Bowie: altijd anders dan verwacht. En onlangs Blackstar, op zijn verjaardag. Het voelt nu aan als totaal geregisseerd: met je laatste krachten een album uitbrengen, reacties meepikken, en wegwezen.
Nu moeten wij verder zonder Bowie. Maar gelukkig hebben we zijn kunst nog, in alle vormen, en de herinneringen.
Als er een hemel is, hebben ze daar inmiddels een heel aardig huisbandje.

Een nieuw jaar, een nieuw begin

Waarom vinden we dat eigenlijk? Waarom niet een nieuwe start op 17 april, of 5 augustus, of 12 november, of wanneer je er maar behoefte aan hebt? Wat is de magie van die datum 1 januari?
Wat gisteren niet goed ging, kun je meestal vandaag opnieuw proberen. Je hoeft jezelf niet voor de gek te houden dat iets 'mislukt' is en dat je tot volgende week, volgende maand, volgend jaar moet wachten om het weer te proberen. Mislukte oliebollen? De mix is nu in de aanbieding, probeer het gewoon opnieuw! Mislukte gezonder-leven-voornemens? Straks kun je er weer mee verder. En wat die goeie voornemens betreft: je hoeft niet perfect te worden. En je hoeft niet elke minuut van elke dag van elke week alle voorschriften die je jezelf oplegt, te volgen. Een beetje soepelheid maakt alles makkelijker. Oké, als je wilt afvallen, dan is het niet slim om twee supersize snackbarmenu's weg te kanen als 'break', maar een flinke appel bevat meer Kcal dan een volkoren biscuitje. Ja, die appel bevat ook meer 'gezonde' elementen, maar het gaat om het idee: weet wat je eet en waarom je het eet.
Elke dag gaan hardlopen? Prima, mits met goede warming up en goede schoenen - zomaar in het wilde weg gaan hardlopen levert geheid blessures op. Link en ontmoedigend.
Stoppen met roken? Heel verstandig. Spaart je gezondheid, spaart bakken geld, spaart gestress van zoeken naar je aansteker en naar de rookplek buiten. Maar als je vandaag toch gerookt hebt, dan kun je vanavond weer starten met niet meer roken.
Vriendelijker zijn tegen de mensen om je heen? Mooi voornemen! Maar als je vandaag uitviel tegen iemand, kun je morgen weer proberen vriendelijk te zijn - zonder dat je over je hoeft te laten lopen.
Ik zou willen dat mensen zich voornamen een beetje genuanceerd te zijn, en om zelf na te denken. Het is fijn om je ideeën en oordelen bevestigd te zien, maar: klopt het wel?
Op Facebook kom ik regelmatig 'schokkende' berichten of 'slimme tips' tegen: als je denkt dat de wachtende achter je bij de pinautomaat je wil beroven, dan moet je je pincode omgekeerd invoeren, dan wordt de politie gealarmeerd en/of dan gaat de camera van de pinautomaat aan. Onzin. Eén Google-actie en je weet dat het een hoax is. (Als je serieus denkt dat een beroving dreigt, pak dan domweg je geld niet uit de automaat. De automaat slikt het dan weer in en registreert dat, waarna je saldo aangepast wordt.) Idem voor de verhalen van het muntje in de autodeur, het kruis naast de voordeur, vaccinaties die tot overlijden leiden, de orgaanmaffia enzovoorts. (Goede site op dit gebied: De Hoax-wijzer - tref je een 'schokkend bericht' aan, kijk daar eerst, of voer de trefwoorden in bij Google, dan kom je er waarschijnlijk net zo snel op terecht.) Check zulke berichten zelf eerst eens voor je ze gedachteloos doorplakt met Heel!!!!! Veel!!!!! Uitroeptekens!!!!
Idem: 'Vluchtelingen mogen een auto uitzoeken' (uiteraard van een duur merk), 'Vluchtelingen krijgen een huis, en meer geld dan een Nederlander', 'Vluchtelingen zijn IS-strijders' enzovoorts. Je kent de verhalen wel. Denk ná. Klinkt het bizar? Controleer het dan eerst even voor je het op Facebook of Twitter zet, of voor je gaat schuimbekken van woede. Je maakt jezelf belachelijk als je zomaar iedereen nablaat.
Idem: 'Keulen'. Wat daar gebeurd is, kan niet. Maar wat is het vreemd dat de halve wereld laaiend is, en dat dat bericht over het misbruik van koorknapen in Regensburg ter kennisgeving aangenomen werd. Ik las niets over 'Alle katholieken het land uit', Greet stelt geen Kamervragen en blaast er geen tweet uit over de bescherming van onze knapen. Terwijl 'Keulen' wél leidt tot veroordeling van álle moslims. Iedereen weet dat alle moslimvluchtelingen gewend zijn in hun land van herkomst elk weekend straalbezopen seksueel geweld te gebruiken op overvolle pleinen, toch? Zoals álle Nederlanders de afgelopen week over straat schaatsten, op klompen, in klederdracht, met een Goudse kaas onder de arm voor onderweg. Zoals alle Amerikanen een Trumpkapsel hebben en zich nu collectief in Oregon bij de Bundy Bunch hebben aangesloten.
Als je zulke dingen zegt, krijg je het verwijt dat je een Linkschmensch bent, dat je de realiteit onder het kleed wilt vegen. Lekker makkelijk scoren. Een soort omgekeerde Godwin. Nuancering is geen ontkenning. Ageren tegen 'Alle moslims zijn zo' is niet 'Er is niets gebeurd en alle moslims zijn perfect'.
Degenen die wezen op het _feit_ dat misbruik niet is voorbehouden aan baardmansen met djellaba's en kromzwaarden, kregen het verwijt dat ze vanuit feministische hoek (??) de moslims vrijpleitten (??). Terwijl ze alleen opmerkten dat het opvallend is dat hier zoveel méér woede over is dan over bijvoorbeeld het seksueel geweld tijdens de Oktoberfesten. Sinds 2003 bestaat 'Safe Oktoberfest for Girls and Women'. Veel Oktoberfest-sites verwijzen ernaar, en ze hebben een eigen pagina met tips voor vrouwen tijdens het Oktoberfest. Lees en huiver. Een cynicus zou zeggen dat die gekken in Keulen behoorlijk geïntegreerd gedrag vertoonden.
Nee, dat is geen ontkenning van wat er in Keulen gebeurd is. Nee, dat "onze" mannen het ook doen is geen ontkenning van wat er in Keulen gebeurd is. Iemand die erop wijst dat "onze" mannen net zo gevaarlijk zijn voor "onze" vrouwen, wegzetten als "linksfeministisch kutwijf die het vreemdelingengevaar ontkent' is zelf doen wat je de ander - onterecht - verwijt. Maar vraag je je in het geval dat je dat denkt, toch eens af: waarom is er (terecht) ophef als het om etnische daders gaat, en geen enkele ophef als het om "onze" daders gaat? Los van de vluchtelingendiscussie lijkt dat me toch iets om over na te denken.
Het is al na 6 januari, dus tegen de etiquette, maar ik doe het toch: ik wens je een fijn jaar, met veel ontspanning, successen op welke schaal ook, zo gezond als mogelijk en met veel vriendelijkheid en wat nuance.