P. heeft zowaar iets bedacht als verjaardagscadeau: twee exemplaren van de Acanthophthalmus kuhlii, oftewel de Indische modderkruiper. Hij had er drie, er ging er één dood, er bleken er op wonderbaarlijke wijze nog steeds drie te zijn, maar nu, ruim tien jaar later, is er nog maar één. Hij had vaak mot met de algeneter, die na jaren doorkreeg dat er eten was waar modderkruiper zo fanatiek aan het doen was. Algeneter zwom dan op modderkruiper af en verjoeg hem door hem steeds aan te stoten. Algeneter heeft nooit begrepen dat dat zinloos was, omdat hij met zijn grote zuigmond nou eenmaal niet zo geschikt was om in de bodem te wroeten.
We kwamen terug van vakantie en de aquariumlamp was aan het knipperen. Snel vervangen, maar toch iets te laat. Ik vond het een veeg teken dat de slakken niet op het voer afkwamen. Dan denk je toch dat ze iets anders te eten hebben. P. heeft na wat zoeken het algeneterlijkje verwijderd - er was niet veel meer van over. Modderkruiper bleek wat stressbestendiger, die rommelt nu weer vrolijk rond.