Ik wil dat het zomer is, en warm. Dat mijn gras pas gemaaid is, maar dat de madeliefjes er nog staan. Dat er een begroeid hek om mijn tuin staat. Dat ik op mijn buik in het gras lig, zon op m'n rug, buurpoes die aandacht wil, de lucht van gras in mijn neus, schaaltje kersen bij de hand, goed boek waar je eigenlijk niet in leest, niks hoeven vandaag...

De praktijk: die dagen dat het er warm genoeg voor is moet je werken. Of is het gras nat. Een hek is er niet.
En als je dan op een waterdichte laag in het gras ligt, zorgvuldig kijkend of je niet toevallig op kattenpoep gaat liggen, lig je a) zo ongeveer aan het pad achter het huis; b) binnen het bereik van de bovenbuurkids die dan 'per ongeluk' zo'n plastic schepje op je kop gooien.

Toch maar eens wat palen slaan - met wat draden en die woekerende clematis en roos moet ik een heel eind kunnen komen.
Is het al bijna zomer?