En dit roept ook herinneringen op: Meneer de Bruin. In zo'n bruinige trenchcoat, zoéén waarvan een regisseur zou zeggen dat ie veel te veel voor de hand ligt. En meneer de Bruin wilde eens praten. Ik houd wel van kleppen, maar niet met types als meneer de Bruin. Toen bood ie ook nog een vergoeding aan. Ik weet niet meer hoeveel het was, 250 gulden? Veel geld voor iemand zonder centen. Maar ik moest meneer de Bruin niet, ik moest zijn dienst niet, en na een tijdje had ie dat ook wel door. Ik heb nog wel geprobeerd om een ontmoeting te tapen, maar dat lukte niet.
Als vriendje en ik bellen en er zit een kraak op de lijn, zeggen we nog steeds: Meneer de Bruin!