Ik heb een vrij grote, knaloranje rugzak. Vriendje kocht 'm ooit tweedehands voor me. De rugzak heeft een frame dat een beetje scheef is, ongeveer net zo scheef als mijn rug, dus dat past mooi. Hij is oud, heeft witte randjes, is hier en daar wat versleten, en heel erg herkenbaar: gewoon Mijn rugzak.
Vannacht werd ik zwetend wakker uit iets wat het gevoel van een nachtmerrie gaf, terwijl er eigenlijk weinig engs gebeurde.
Er stonden in mijn oude woonplaats vier rugzakken op rij, zeg maar een mini, een midi, de Mijne, en een maxi. Ze zagen er allemaal uit zoals de Mijne. Een man wilde me dwingen om te kiezen, wat ik niet wilde want Mijn rugzak was gewoon van mij, die wilde ik, en geen andere. Gevolg: verkooppraatje over dat die kleine handig waren en dat in de grotere meer paste. Kon me allemaal niks schelen, Mijn rugzak is de Mijne, die wilde ik. Punt. Terwijl ik de man probeerde te overtuigen, ontdekte ik dat hij intussen mijn fiets probeerde te stelen. Ik werd kwaad, en ik werd wakker. Half drie, ik moest er om half zes uit, ik was een beetje in de war (rare droom), en absoluut klaarwakker. Om half zes was ik nog steeds wakker, om zes uur belde vriendje gelukkig - ik was weer in slaap gevallen. Zeer snel naar mijn werk gezoefd, waar ik omringd werd door zuchtende en steunende collega's die allemaal zo rond half drie, drie uur waren wakker geworden en pas veel later weer in slaap waren gevallen. Ze hadden niet over rugzakken gedroomd.