Terug van het tuincentrum, mezelf verblijd met wat 'laat ik eens kijken of dat het in mijn tuin wil doen', een citroengeranium omdat ik het gepresteerd heb de vorige te laten doodgaan en wat frutsels die eigenlijk nergens goed voor zijn, maar ach.
Dan sta je buiten te rommelen - je weet ineens weer waarvoor die riempjes van de fietstassen dienden. Touwtje dan maar, en de tas botweg vastbinden aan de bagagedrager. Het is een beetje lullig als je over het viaduct fietst en de boel valt naar beneden. Plotseling begint het om je heen te zoemen:
issumdatissumdatkijkdatissumohijisveelkleinerintechtkijkdatissumkijkdankijk!!!
En jawel: het was Nico, van zo'n klusprogramma. Met zijn vrouw (gok ik) plantjes aan het inladen.
Dat pik je dan toch maar weer mee op je vrije dag. Altijd weer grappig om de standaardconclusie te horen: hij/zij is veel kleiner in het echt.
Terug naar huis, de waterplanten in de vijver gezet, en zelf lekker in de zon gezeten tot het helemaal dichttrok. Nu zit ik achter de computer te bedenken wat ik eigenlijk zou moeten doen: brandnetels trekken, grof vuil bellen, afwas doen, was draaien... Allemaal nuttige dingen. En allemaal dingen waar ik nu geen zin in heb.