Waarom heb ik een zwak voor onnuttige dingen? Ik kom om in de blikken-met-een-mooie-print, die ik al vanaf mijn achtste of zo niet kan weerstaan. Ze zijn te mooi om op te stapelen, het zijn er teveel om uit te stallen, dus zitten ze allemaal in dozen. Ga niet op zoek naar de logica daarvan. Zo heb ik bijvoorbeeld ook heel veel etuis (die ik al sinds mijn middelbare schooltijd niet meer gebruik). Gebruiken doe ik ze niet, ik zie ze alleen bij een opruimpoging, maar weggooien kan ik ze ook niet. Misschien moet ik mijn huis uitroepen tot museum, dan geeft het niet dat het overvol is. Vriendje voorspelde eens dat ik zou eindigen in een huis zigzagsgewijs volgebouwd met stellingkasten met boeken en rommeltjes. Met op de deur dan die Loesjekaart die zoiets meldt als 'op de bovenste plank slaap ik'. Of misschien de onderste (wat in mijn geval zeer aan te raden is).
Hoe dan ook: ik heb weer een vierkante meter ontruimd, en als de glasbak geleegd is, hoef ik er alleen maar even langs met mijn kistje vol potjes en flesjes. Er zit nu voor mijn gevoel wel een gat in mijn kamer waar eerst die stapel dozen stond.