Begeleidster overhoorde treintijden en sporen. De eerste keer ging heel redelijk, maar de vierde keer raakte ik in de stress en wist ik nauwelijks meer iets. Probleem was dat inmiddels een andere opleider geheel toevallig steeds dichterbij was gaan zitten, en dat - uiteraard ook toevalligerwijs - de teamleider even een babbeltje kwam maken met die opleider. Dus ik zat te hakkelen bij elke vraag van mijn begeleider, terwijl de beslissers overduidelijk zaten mee te luisteren, waardoor ik helemaal niks meer wist.
En jawel, vlak daarna had ik pauze, en de teamleider zei: ik wil even een gesprek met je hebben. Lang verhaal vrij kort: ik ben in tranen uitgebarsten, teamleider zei: heeft iemand jou ooit verteld dat je wel héél erg perfectionistisch bent? Daarna begon hij een verhaal dat deze week allerlei mensen meegeluisterd hadden met me (het was me al opgevallen dat er wel erg veel babbeltjes over niks werden gemaakt bij mijn werkplek), en dat iedereen het over één ding eens was: er zat nog steeds progressie in, als ik nou eens fouten mocht maken van mezelf, kwam het allemaal wel goed. En of ik het er mee eens was dat ik volgende week zondag examen zou doen. En als het onverhoopt niet zou lukken, deed ik het een paar dagen later gewoon over. En of ik ook in mijn oren wilde knopen dat niemand foutloos werkt en dat iets niet weten of een misser op dat examen ook niet echt erg is. Dat hadden ze eerder moeten vertellen ;-)