Okee, mijn moeder was wat paranoïde aangelegd. Maar ik ben afgericht op: zorg dat er niks in je zakken zit, laat je tas niet slingeren, let op. Ik ben zo iemand die een jas alleen in de garderobe hangt (niemand jat 'm want iedereen behalve ik verzuipt er in) als ik de zakken heb leeggehaald. Ik ben zo iemand die in een restaurant met haar voeten rond de tas zit, en dan ook nog weet wat er in die tas aan welke kant zit, en dat er niks jatbaars in zit. Paranoïa zou best eens aanstekelijk kunnen zijn, wat u zegt.
Stel nou dat je voor een bedrijf op pad bent met een envelopje. Onderweg wil je wat eten, en je gaat ook wat eten - in een wegrestaurant. Je hangt je jas over de stoel. Laat je dan dat envelopje in je jas zitten? En als het antwoord ja is: laat je het envelopje ook in je jas zitten als je weet dat er € 33000,- in zit?
Ergens buiten dat wegrestaurant heeft die zakkenroller zitten twijfelen tussen in hysterisch lachen uitbarsten, of het geld weggooien omdat het weleens vals zou kunnen zijn. Ik heb het niet op zakkenrollers, maar in dit geval...
En hoe heeft die man zich gevoeld toen hij ontdekte dat het weg was?