Harde maatregelen: aan de linkerkant van mijn tong zit een klein plekje dat open is - nog steeds van die stuip meer dan twee weken geleden. Het wilde maar niet dicht, ging ontsteken, deed steeds meer zeer en stoorde bij het praten. Dat kan niet als praten je vak is.
Ik besloot naar de apotheek te gaan om daar mijn tong uit te steken en te vragen of ze er iets tegen hadden. Om de een of andere reden heb ik dat toch maar niet gedaan, en zelf iets bedacht: ontstoken is meestal een teken van bacteriën. Te voorkomen (of tenminste probeerbaar) door de boel te ontsmetten. Nu kun je een mond niet ontsmetten, maar aanstippen met iets ontsmettends moest wel lukken.
Nu dans ik drie keer per dag door het huis, waarbij ik rare geluiden maak en probeer door de vloer heen te stampen. Sterilon op een open wondje op je tong - het smaakt niet lekker, en het doet zeer. Maar het wondje lijkt op de terugtocht.