Typisch, door eetverslaving jaren geen lege maag gehad behalve als ik door Prednisonkuren plots helemaal geen eetlust en geen vraatzucht meer had.
En nu sinds een tijdje het mij geheel onbekende effect dat ik meestentijds helemaal geen honger heb èn geen zin om te eten (was eerder nooit een punt, eten deed ik toch wel, en honger had ik nooit want ik at doorlopend), en dat ik ook echt niet eet.
Meest verrassende is dat ik niet meer zoals heel, heel vroeger trek krijg die geleidelijk aan in honger verandert, maar dat ik een minuut geleden geen honger had, en nu ineens Heel Veel.
Ik probeer maar zo veel mogelijk mijn maag zijn/haar zin te geven, door te eten wanneer ik honger heb, en te stoppen wanneer ik vol zit. En door niet te eten als ik niks wil - waarschijnlijk voor de meeste mensen iets waar ze nooit bij stil staan, maar voor mij is het uniek. Want als ik geen honger had, at ik gewoon door.
Ik merk nu al aan mijn kleding dat het effect heeft op mijn figuur. Nu heb ik een figuur waarbij dat pas echt zichtbaar wordt als er heel veel af is, maar toch. Ik zie ook dat mijn vel al wat slobbert (klinkt veel dramatischer dan het is). Ik merk dat ik een bord met standaardhoeveelheden eten meestal niet meer leeg krijg.
Van lang geleden, toen ik een keer 30 kilo afviel, weet ik dat het effect op de fitheid pas over een tijdje komt. Mooi getimed, want dan heb je weer meer puf om winkel in winkel uit te sjokken op zoek naar een nieuwe garderobe. Nu pas ik-min-30-kilo nog steeds niet in een standaardmaat, maar goed, dan heb ik wel meer keuze in een winkel voor grote maten.
Duim maar voor me, dat dit zo door blijft gaan.