Enquête op het werk. Herstel: een vragenlijstonderzoek. 11 losse vragen met een schaal van zes gradaties (helemaal niet - niet - matig - voldoende - goed - heel goed), en een vragenlijst waarbij je hokjes moest aankruisen, met keuze uit ja / nee / weet niet / nvt.
Het waren in totaal bijna 300 vragen.
Onder de collega's ontstond onrust: hoe vul je zoiets nou in? Het was wel anoniem, maar je moest wel je functie op de envelop zetten, en via de antwoorden is echt wel te achterhalen wie ze gaf.
Daarna het volgende probleem: hoe vul je zoiets in? Zijn er in het weekend genoeg mensen? Ehhh... Jawel, maar als er iets gebeurt, zit je onmiddellijk klem. Als je bij zo'n vraag ja invult, zou het wel eens kunnen leiden tot snijden in de weekendbezetting. Dat kàn gewoon niet; ondanks dat je in sommige weekends een beetje ruimer zit, kunnen die mensen niet gemist worden. Dus dan maar nee invullen.
Komt er weleens een onaangename geur uit de vuilnisbak? Da's een makkelijke: nee.
Reageert u weleens niet op een rinkelende telefoon? Dubbele ontkenning - ik reageer altijd op de telefoon, desnoods met 'even wachten'. Dus nee, ik reageer weleens niet. Nee: fout. Ja, ik reageer weleens niet. Hm, dat klopt ook niet. Dan maar nvt.
Heeft u weleens geld of goederen aangenomen als steekpenningen? Huh?? Stel dat iemand dat doet, zou ie dan eerlijk antwoord geven op deze vraag? Wat is hier nou de zin van?

Er stonden gelukkig ook veel vragen bij die wel zinvol waren. Maar we hebben vandaag tussen de drukke momenten door af en toe flink de slappe lach gehad.