Nieuws: een ziekenhuis heeft ondoorzichtige verpleegkundigenuniformen verplicht gesteld.
Flashback: ik werkte ooit op de psychogeriatrische afdeling van een verpleeghuis. Soms viel ik in op de somatische afdeling, waar het uniform gedragen werd (op de pg-afdeling liep je gewoon in je eigen kloffie). Daar was een hoofd. Dat hoofd werd nogal verschillend beoordeeld: de meeste medewerkers moesten hem niet, maar er waren er ook altijd een paar die hem wel moesten. En deze keurige, zeer katholieke, getrouwde heer had altijd wel 'iets' met een van de jongste medewerksters. Die werd door hem thuisgebracht in zijn dure sportauto. Wat hij in ieder geval bij alle vrouwelijke medewerkers deed: gesprekjes over niks aangaan en dan héél dichtbij komen staan. Dan kon ie leuk in het (te) lage decolleté kijken. Hij heeft het bij mij elke keer dat ik op die afdeling werkte, geprobeerd. Hij leerde maar niet - ik was langer dan hij. Hij kon gewoon niet in mijn decolleté kijken - maar hij bleef het proberen, en kwam steeds dichterbij en dichterbij. Terwijl mijn collega's slap van het lachen verderop stonden te kijken hoe hij zich belachelijk maakte.
Dat uniform was me sowieso te klein - het moest op de kuit vallen, maar eindigde bij mij meer op minirokhoogte. Ik moest altijd zeer omzichtig bukken. Maar deze meneer viel duidelijk alleen op bovenkanten.