Samenvatting op Nu.nl

REPUBLIKEINSE GARDE (RG):
Deze speciale elite-eenheid beschermt het regime van Saddam tegen zijn eigen leger. Naar schatting zijn er 50.000 van deze gardisten. De RG komt voort uit de Paleis Garde van Saddam. Tijdens de oorlog tegen Iran groeide deze brigade uit tot een onderdeel met dertig tot 33 brigades, verdeeld over zeven divisies.
De RG is een van de best uitgeruste en opgeleide eenheden binnen Saddams leger. De gardisten hebben een beter salaris, krijgen bonussen, nieuwe auto's en gesubsidieerde huizen. De soldaten zijn uiterst gemotiveerde vrijwilligers, over het algemeen geen dienstplichtigen.
In mei 1995 ontstond er een scheuring in de elitetroepen van Saddam. Een aantal officieren van de al-Dulaymi-stam in het westen van Irak pleegde een coup. Saddam Hussein liet de opstandelingen martelen en executeren en stuurde hun verminkte lichamen naar huis.
Daarop viel een bataljon van de RG onder leiding van officieren van de al-Dulaymi-clan de gevangenis in Abu Gharayb aan. De opstand werd onderdrukt. De Iraakse president was woedend over deze dwaling van zijn doorgaans loyale troepen. In juli volgde een zuivering van de Republikeinse Garde.

SPECIALE REPUBLIKEINSE GARDE (SRG, al-Haras al-Jumhuri al-Khas):
De Speciale Republikeinse Garde is afgezien van de militaire inlichtingendienst de enige militaire eenheid die Saddam nog in Bagdad toelaat. De SRG wordt vaak verward met de RG, maar staat daar geheel los van. De speciale eenheid bestaat uit vier brigades en recruteert de leden voornamelijk uit Saddams familieclan al-Bu Nasir en verwante clans in de buurt van zijn geboortestad Tikrit.
Saddams jongste zoon Qusay staat aan het hoofd van deze troepen. De SRG telt naar schatting 20.000 soldaten. Ook zij hebben speciale privileges, zoals een hoger salaris en voorrang bij de uitreiking van voedsel en medicijnen. Hun taak is het de president en zijn regime te beschermen. Ook vormt de SRG een brug tussen het 'gewone' leger en de veiligheidsdienst.

SPECIALE VEILIGHEIDS ORGANISATIE (Jihaz al-Amn al-Khass):
Deze organisatie vormt een tweede veiligheidsring om Saddam. De veiligheidsdienst moet de orde in Bagdad handhaven en een opstand de kop indrukken. De ongeveer 2000 leden zijn ook verantwoordelijk voor de massavernietigingswapens.

PRESIDENTIELE GARDE (al-Himaya al-Ra'is):
De leden beschermen Saddam, zijn familie en zijn naaste medewerkers. De recruten worden op 15 of 16-jarige leeftijd al naar het presidentiële paleis gebracht. Daar volgen ze een opleiding van ongeveer drie jaar tot lijfwacht. Ook worden ze ingezet bij het executeren van militairen en 'risicofactoren' binnen de veiligheidsdiensten.
Binnen deze groep van enkele duizenden vormt een groepje van 40 jonge mannen, bekend als de al-Murafiqin (de gezellen), de lijfwacht van Saddam. Deze mannen zijn goed getraind, maar hebben verder geen enkele opleiding gevolgd. Hierdoor hebben ze weinig hoop op een andere carrière. Om deze lijfwachten aan zich te binden laat Saddam ze vaak misdrijven plegen. Ze hebben daarom vaak dezelfde vijanden als de president en zijn compleet afhankelijk van hem.
De Presidentiële Garde zal de Amerikanen en Britten niet veel tegenstand kunnen bieden, maar zal misschien burgers als levend schild gebruiken. De hoop is dat zij zich overgeven zodra Saddams regime wankelt.

SADDAMS MARTELAREN (Fedayeen Saddam):
Aan de onderkant van Saddams leger hangen de paramilitaire Fedayeen. Zijn oudste zoon Uday richtte dit legertje van lichtbewapende en slechtgetrainde vrijwilligers in 1995 op. De meesten zijn arm en komen van het platteland.
De ongeveer 20.000 paramilitairen zijn een binnenlandse terreurbrigade. Ze arresteren en executeren tegenstanders van het regime. Ook zouden ze vrouwen die van prostitutie worden verdacht, onthoofden en kritische mensen de tong uitsnijden. Volgens de laatste berichten gebruiken ze in de stad Nassiriya vrouwen en kinderen als levend schild.