Lage tafel, extra kussen, speciaal matras

KRIMPEN AAN DEN IJSSEL - Hij kan nergens bij in zijn cel, zegt Saïd Achehboun (1 meter). En hij zit er de godganse dag. De directeur beweert dat de Marokkaan in de watten wordt gelegd.
Zijn status als kleinste gedetineerde van Nederland laat Saïd Achehboun (38) zich met een glimlach welgevallen. Veel medegedetineerden dragen hem op handen.
[Ik zal de voor de hand liggende grap niet maken.]
Hun familieleden weten hem te vinden voor het uitspreken van een bemoedigend woord, tijdens het bezoekuur van het huis van bewaring in Krimpen aan den IJssel. Hij vertroetelt hun kinderen, lacht uitbundig en spreekt met rappe tong schande van zijn cel-voor-grote-mensen.
De knop voor de douche in zijn cel zit te hoog, zegt Achehboun, die na kinderpolio nooit langer dan 1 meter is geworden. De spiegel en de wc zijn ook te hoog. Hij kan niet bij het ventilatierooster voor frisse lucht. Hij kan niet werken, omdat er geen aangepast werk is. Dus verdient hij ook geen 2,56 euro per dag.
Sporten kan hij evenmin. Daarom zit hij 23 van de 24 uur op cel, zegt hij. Achehboun: 'Ik mag dan klein zijn, ik heb het verstand van een volwassene. Nederland is het land van de mensenrechten , dacht ik. Maar ik denk daar nu anders over.'
Achehboun, geboren in Marokko en naar eigen zeggen na een studie in Frankrijk nu vijf jaar woonachtig in Nederland, zit vast in afwachting van uitlevering aan Duitsland. Daar wordt hij verdacht van betrokkenheid bij cocaïnehandel. Zelf zegt hij in Duitsland alleen maar te hoeven getuigen na te zijn ontvoerd door drugshandelaren, al spreekt het Duitse uitleveringverzoek dat tegen. Dat hij al sinds 14 mei vast zit zou hij vooral te 'danken' hebben aan niet-betaalde verkeersboetes.
'De andere gedetineerden helpen mij', zegt Achehboun. Ze helpen hem aankleden, op de wc, met douchen, met een telefoonkaart. 'Dat is goed.' Maar de bewaarders, die zijn 'helemaal niet goed'. Ze noemen hem agressief, ze discrimineren hem als Marokkaan, ze bespotten hem als kleine man. Waarom helpen ze hem niet met een goede cel?
'Zijn cel is niet ideaal, laten we daar niet om heen draaien', zegt directeur De Gier van het huis van bewaring. 'Maar de aanpassingen kunnen meneer Achehboun ook niet ver genoeg gaan, het blijft hier natuurlijk wel een bajes. We moeten niet doorslaan in de aanpassingen.'
Wat natuurlijk ook speelt, zegt De Gier, de preventieve hechtenis kan elk moment voorbij zijn. 'Toch hebben we besloten tot aanpassingen. De ophoogvlonder in de douche alleen al kost 1400 euro. Zijn tafel is verlaagd. De lichtknop en de intercom ook. Hij heeft een medisch matras gekregen, speciaal voor lichamelijke gebreken. Hij heeft extra kussens. Hij heeft twéé in plaats van één lage stoel, om in zijn bed te komen. Anders dan de anderen, hoeft hij zijn cel niet zelf schoon te maken. We proberen er samen uit te komen.'
Vooralsnog lukt dat niet erg. Achehboun kreeg twee keer straf opgelegd wegens overtredingen van de gevangenisregels, één keer werd hij in afzondering geplaatst wegens dreigen met zelfmoord. Zijn straflijst bevat diefstal van een spiegel uit de recreatiezaal, omdat die in zijn eigen cel nog te hoog hing. Hij smeet meerdere malen met toebehoren van het huis van bewaring, waaronder de huisraad in zijn cel. Hij bedreigde en beledigde personeel.
De Gier: 'Elke keer weer discussiëren we. Mensen zijn uren voor hem bezig. Het personeel doet zijn stinkende best voor een respectvolle omgang. En dan ben je plotseling een racist. Hij is geregeld niet correct in zijn wijze van aanspreken of zijn beschuldigingen. Tja, respect moet van twee zijden komen. Meneer Achehboun mag er misschien zielig uitzien, maar dat is hij niet. Hij functioneert verder heel goed, hij krijgt een uitkering van 2,04 euro per dag. Hier sport hij misschien niet, maar deed hij dat buiten wel? Hij lucht een uur per dag en krijgt een uur per week bezoek. En de twaalf uur per week recreëren doet hij gewoon aan het einde van de gang. Wat stelt dat voor? Een beetje kaarten en tv kijken. Misschien dat biljarten moeilijk gaat.' Achehboun vertelt dat hij van de rechter naar een speciale afdeling mag in Scheveningen. De Gier zegt: 'Hij schermt zo vaak met speciale afspraken. Maar een opdracht tot overplaatsing heb ik nog nooit gezien.' Achehboun neemt afscheid in de bezoekzaal. 'Ik ben bang dat ze dit spelletje nog heel lang met mij blijven spelen.'
(Bron)