Overheid onderschat kans op enorme watersnoodramp

DEN HAAG - Na een dijkdoorbraak kunnen in Nederland binnen 24 uur meer dan 80 duizend mensen verdrinken. De overheid onderschat de mogelijkheid van zo'n ramp, doordat ze de veiligheidsnormen op verouderde gegevens baseert.
Dit stelt hoogleraar Pier Vellinga van de Vrije Universiteit in Amsterdam in een onderzoek dat in november verschijnt. Achter de Nederlandse rivierdijken wonen veel meer mensen dan bij de bouw van de dijken verantwoord werd geacht. Bovendien zijn rivier- en zeedijken door klimaatveranderingen minder goed berekend op hun taak.
Dit alles maakt dat de kans op een overstromingsramp is toegenomen ten opzichte van veertig jaar geleden. Onverantwoord, vindt Vellinga. Hij concludeert: 'Nederland is lang niet zo veilig als we denken.'
Zijn pleidooi wordt ondersteund door Han Vrijling, hoogleraar waterbouw aan de TU Delft. 'Een dijkdoorbraak kan ons ongelooflijk verrassen', waarschuwt hij. Ook de Technische Adviescommissie Waterkeringen staat achter Vellinga's conclusie.
De overheid is de komende decennia twintig tot veertig miljard euro kwijt aan noodzakelijke veiligheidsmaatregelen, blijkt uit het onderzoek. Vellinga pleit voor de aanleg van nieuwe dijken in de polders. Die moeten het achterliggende land in compartimenten verdelen. Op die manier kan worden voorkomen dat complete steden, zoals Zoetermeer en Gouda, na een dijkdoorbraak onderlopen. 'Nu zijn die grote dijkringen een ideaal doelwit voor terroristen. Eén dijk opblazen en je verdrinkt tienduizenden mensen', aldus Vellinga. Doordat vluchtwegen onderlopen, zitten de bewoners als ratten in de val. Met name Zuid-Holland zou gevaar lopen.
Vellinga baseert zich op gegevens van Rijkswaterstaat. Al eerder bleek dat 15 procent van de belangrijkste dijken niet aan de norm voldoet. Nog eens 35 procent is mogelijk niet in orde. Daarbij komt dat de golven krachtiger zijn geworden en de kans op extreme stormvloeden en hoge waterstanden in de rivieren is toegenomen. Ook wordt steeds duidelijker dat dijken kunnen bezwijken als water er onderdoor sijpelt.
Hij pleit voor een herziening van de Wet op de waterkering, waarbij niet overal dezelfde normen hoeven gelden.
(Bron)