Terug van de dierenarts, het valt op zich mee gelukkig.
Het was oorspronkelijk een diepe bijtwond (van een andere kat), die waarschijnlijk snel is dichtgegaan, waarna een abces is ontstaan. Dat is doorgebroken, maar het is nog erg ontstoken (vandaar die rare vorm, dat is allemaal ontstekingstroep.)
Ze heeft de boel via het gat dat er in de huid zit wat leeggeduwd (jakkes), en er vervolgens een flinke dot antibiotische zalf in gespoten.
We zijn nu dus weer thuis, en Tom is volslagen hysterisch, want hij heeft zo'n kap om. Weliswaar doorzichtig, maar het is al zo'n bangerd, dus hij loopt er voor weg (vooruit en achteruit), wat niet helpt, dan gaat ie onbeheerst rennen en knalt natuurlijk overal tegenaan - hij is nu een stuk breder.
Hij zit nu teruggetrokken onder het tafeltje, waar ie vaker zit als ie zich niet jofel voelt.
Hij moet een paar dagen lang twee keer per dag zalf in de wond (tube met een tuutje, moet ik dus in de wond duwen, brr, en met handschoenen aan want het is erg agressief spul), en tien dagen twee keer per dag een antibioticatablet.
In principe moet de wond binnen een dag of vijf dicht zijn, dan ophouden met de zalf, kraag eraf, en kijken hoe het is aan het einde van de kuur.
Als ie, nu ie niet meer aan de wond kan likken, gaat krabben, moet ie een babyrompertje aan...
Inmiddels ie ie op de vensterbank geklauterd, en hij zit om en om met zijn kop te schudden en naar vlinders te kijken. Dus al iets gekalmeerd, en zolang ie niet rondbanjert zal ie wel kalm blijven.
Ik zal z'n vaste looproutes door de kamer wel leegruimen voor 'm (zul je zien dat ie ze daarna niet meer gebruikt).