Mail die ik een ruim uurtje terug verstuurde maar integraal overnemen:

Zit ik bij m'n ontbijt het laatste stukkie salami aan plakjes te snijden voor op brood, geef ik de katten allebei een klein stukje, nog een hompje over.
Ik ben m'n boterham aan het eten, ratst Tijger het stuk weg, verdwijnt onder m'n bed en vreet het op.
Ik eet m'n tweede boterham (met honing dan maar, vind ik niet lekker, maar ik heb het in huis dus dan maar opeten), komt Tijger met grOte ogen tevoorschijn, volgens mij gewoon in de veronderstelling dat ik nog wel een stukkie had voor haar.
Even later maakt Tijger verdachte geluiden en verdachte bewegingen. Deur opengezet, Tijger naar buiten. Dat scheelt in elk geval een kotspartij op bed.
Daarna in de stromende regen naar buiten, richting Woningnet om de aanvraag Vangnetregeling in te leveren. Kom daar drijfnat aan, wil een ontvangstbewijs, dus moet naar de balie - krijg een nummertje en mag wachten.
Resultaat, zoals gevreesd: ik heb nog geen inkomensbewijs van mijn inkomen van oktober, en nog geen giro-afschriften van oktober, dus aanvraag wordt niet geaccepteerd.
Ik mag voor eind december terugkomen met die zooi en als ik dan mazzel heb, krijg ik het met terugwerkende kracht vanaf 1 oktober (mits ze natuurlijk vinden dat ik er recht op heb en alle juiste papieren erbij zitten etc cetera). Hoeveel het wordt (_als_ het wat wordt) kan niemand me vertellen.
Door de stromende regen weer terug, en thuis vind ik een reactie van een uitzendbureau dat vannacht nog een vacature klantenservice op de site had staan - de vacature is vervuld.
Ik vraag kabelinternet aan, bij dezelfde provider als waar ik eerder kabelinternet had, en dat blijkt niet te kunnen want in 2 van de 3 databases kloppen mijn gegevens wel, in de 3e niet. Gebeld, want 19,95 is toch een stuk goedkoper dan 36 euro, en daarnaast de eerste 6 maanden maar 9,95. Meisje aan de telefoon snapt er weinig van (van waarom ik me niet online kan aanmelden), maar noteert alle gegevens en zegt dat ik teruggebeld word.
Op de een of andere manier zit ik nu zeiknat en verkleumd te janken. Ik geef het niet op omdat dat gewoon niet kan, maar ik heb die kastje-muur-route nu wel gezien eigenlijk, en ik wil gewoon dat het allemaal weer loopt - aan het werk en geen gezeik.
En ZEKER niet ook nog dat overheidsgeblaat van 'heb vertrouwen, we gaan je nog wat verder afknijpen en we geven je intussen gewoon zelf de schuld van het feit dat je geen werk hebt, maar lever nog wat meer in en dan komt het wel weer goed'.