Buurman valt herenbezoek studente aan

Een 34-jarige man uit Amersfoort zal zich het recente bezoek aan zijn vriendin aan de Korreweg in de stad Groningen nog wel een tijdje herinneren. Toen hij haar dit weekend wilde bezoeken, kreeg hij namelijk van haar buurman een pak slaag.
In eerste instantie werd de man door de 63-jarige buurman tegengehouden. Volgens de waakse buurman mochten er geen mannen naar binnen. Een vechtpartij was het gevolg. Hierbij kreeg de verbaasde bezoeker een rake klap in zijn gezicht.
De Amersfoorter liet het er niet bij zitten en belde de politie. Toen die arriveerde, stond de buurman al paraat. Hij vertelde de agenten dat hij zeggenschap had over wie de studentenwoning binnen mocht. De man bleek echter geen eigenaar en had ook niets met de verhuur van het pand te maken. De agenten concludeerden dus dat de bezoeker naar binnen mocht.
Dit zinde de buurman niet en opnieuw ging hij de ongelukkige bezoeker te lijf. Ook de verbaasde agenten die dat probeerden te verhinderen, liepen klappen op. Hierop werd de agressieve buurman in de boeien geslagen en mocht hij mee naar het bureau.
(Bron)

Zo'n huisbaas had ik ook eens, in Utrecht. Binnen enkele maanden na zijn pensioen was hij gescheiden, omdat zijn vrouw er niet tegenkon hem de hele dag thuis te hebben. Hij betaalde haar de helft van de waarde van het huis, verhoogde daartoe zijn hypotheek, en verhuurde twee kamers zodat hij die hypotheek ook kon betalen.
Toen ik er net woonde - ruime kamer, redelijke huur - liet ik op vrijdag een plantenpot omvallen. Er lag wat aarde op het tapijt, en het leek me verstandiger dat te laten drogen voor ik het stofzuigde, zodat er geen grote vlek zou ontstaan.
Ik was het weekend weg, en toen ik terugkwam, was de aarde ook weg.
Op zich natuurlijk luxe als je hospes je kamer schoonhoudt, maar ik stelde het niet op prijs. Dus ik verving de cilinder van het slot.
Dat gaf na het volgende weekend een hoop gedoe: hij kon de kamer niet meer in!!! Ik netjes uitgelegd dat hij de kamer verhuurde, en dat het zijn huis was, maar mijn kamer. Dat hij daar niet welkom was.
Toen vriendje bij mij was, probeerde de hospes de deur in te trappen. Politie kwam erbij, gaf hem een waarschuwing.
Er waren nog veel meer soortgelijke incidenten, maar ik zat mijn tijd uit, ik wist dat ik binnen afzienbare tijd zou kunnen verhuizen. In het huurcontract stond dat je ook mondeling kon opzeggen, en dat deed ik dus - toegegeven, op een moment dat hij, zoals vaak, strontlazerus op de bank lag.
Toen het busje voorreed en wij spullen naar beneden gingen sjouwen, werd hij gek. Uiteindelijk zijn we verhuisd terwijl de politie hem in zijn huiskamer vasthield. Toen we wegreden op die ijzige winterdag (uiteraard weer de oude cilinder in het slot gezet), kwam hij ons op zijn sokken achterna, onverstaanbaar schreeuwend, schuddend met zijn vuist.
Het was mijn eerste en laatste keer dat ik echt bij iemand in huis woonde.