Ik ben een waterdrinker. Ik vul een oude frisdrankfles met water en sleep die de hele dag achter me aan. Meestal een anderhalver-literfles, met heet weer een van twee liter.
Vanochtend vulde ik de fles en hé - er kwam bouillon uit de (badkamer-)kraan. Of daar het leek het in elk geval op: gelig en troebel.
Kraan flink laten doorlopen, me afgevraagd of er iets te doen was in de wijk over water of werkzaamheden, niks kunnen bedenken en nog steeds gelig water.
Andere (keuken-)kraan gecontroleerd: helder water. Maar ik vertrouw het nu dus niet helemaal meer.
Ik ken wel het effect van meer ijzer in het water, maar dat geeft meer een oranje-achtige gloed, of soms zelfs zwarte stipjes - die neerslaan. Dat proef je ook (maar ik ben niet zo genegen dit water te proeven).
Hydron, het waterbedrijf, gokt toch op ijzer.
Ik zit mezelf nu te overtuigen: als er 'iets' aan de hand is zou de andere kraan ook troebel water geven. Toch? Als het een bacterieel iets is, zou dat niet zomaar ontstaan. Toch?

In elk geval besef je zo weer wat een luxe dat eigenlijk is, dat je gewoon gedachteloos schoon en veilig water uit de kraan haalt.