Tis mijn tijd niet geloof ik. Dinsdag een hoop ellende met de fiets, vandaag kon ie naar de fietsenmaker, en dan zou ie aan het eind van de middag klaar zijn.
Nu heb ik last van m'n knie, dus op een reservefiets naar de fietsenmaker met de reparatiefiets aan de hand leek me de minst slechte optie.
Tot ik na pakweg 150 meter de reparatiefiets niet meer in de hand had, en me al vallend realiseerde dat ik een rotsmak zou gaan maken.
Ik viel in een hellinkje, op gras en aarde, op de reparatiefiets en op m'n knie.
Vriendje heeft de fiets maar weg gebracht, die dus inmiddels pas vrijdagavond klaar is want als je bovenop een voorwiel valt komt daar een spectaculaire en niet te repareren slag in. Dus nu wordt het een nieuwe band èn een nieuw wiel.
Intussen hobbel ik moeizaam door het huis en bekijk verbaasd hoeveel kleuren een lijf kan produceren: alle tinten blauw en rood, en alles daar tussenin van licht violet tot donkerpaars, met hier en daar plekken die zwart lijken. Rechterknie, rechterborst, (van het neerkomen), rechterkant van m'n linkeronderbeen, links op m'n buik (van stuur en trapper), en hier en daar wat verdwaalde kleine plekken.
Pijnstillers, ice packs, smeersels, ontsmettingsmiddel.
Even een stukje fietsen. Het enige dat grappig was: toen ik languit lag, zag ik hordes bruine kikkertjes vluchten, allemaal ongeveer een centimeter groot. Dat mis je als je niet met je neus in het gras ligt.