Hongerstakers Ter Apel overgeplaatst

TER APEL - De vijf uitgeprocedeerde Iraanse asielzoekers die al 33 dagen in hongerstaking zijn in het vertrekcentrum in Ter Apel, zijn dinsdagochtend overgeplaatst. De hongerstakers vertrokken rond negen uur 's ochtends van het vertrekcentrum met taxibusjes naar verscheidene asielzoekerscentra (azc's). De vijf Iraniërs worden gescheiden van elkaar ondergebracht in azc's in Zweeloo, Franeker, Holten, Dongen en Emmen.
De uittocht uit het vertrekcentrum in Ter Apel verliep zonder problemen. Slechts een groepje journalisten en woordvoerder Hans Alderkamp van de Werkgroep Vluchtelingen Vrij (WVV) zagen de vijf taxibusjes met de bleke, vermagerde asielzoekers het terrein afrijden.
"Dat doen ze heel bewust zo vroeg in de ochtend", weet Alderkamp. "Rond deze tijd liggen de meeste vluchtelingen in het centrum nog te slapen. Geloof mij maar dat er anders veel meer weerstand was geweest tegen deze deportatie." De zegsman bekijkt het tafereel noodgedwongen vanaf de openbare weg. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) heeft hem afgelopen weekeind een terreinverbod opgelegd omdat hij zich misdragen zou hebben.
Op aanwijzing van de hongerstakers zelf stoppen de chauffeurs van de taxibusjes even zodat Iraniërs met de pers kunnen praten. "Het gaat erg slecht", mompelt de 29-jarige Mohammad Mehdi Neshat. "Maar we geven niet op." Een verzoek van het vijftal om niet naar vijf verschillende asielzoekerscentra te worden gestuurd, wees het COA af. "Ze willen ons breken, maar we geven niet op", herhaalt Mehdi Neshat zacht. "Er moet echt iets veranderen, dit kan zo niet langer. We geven niet op."
De uitgeprocedeerde asielzoekers leven al 33 dagen op water en suiker omdat Justitie volgens hen geen duidelijke regels hanteert bij het voorbereiden van de terugkeer naar het land van herkomst. Het kan dat een vluchteling tijdens deze procedure alsnog een verblijfsvergunning krijgt. Volgens de hongerstakers zijn er echter geen duidelijke richtlijnen of afspraken waar Justitie zich aan moet houden.
De busjes stoppen nog één maal, aan de rand van het terrein. Een mager handje steekt uit het raam richting Alderkamp. Deze pakt hem hartelijk vast en buigt naar voren om de Iraniër moed in te spreken. "Het COA schiet er niets mee op ze te verspreiden", verzekert Alderkamp. "We hebben de lokale media bij de azc's waar ze heen worden gebracht al ingeseind: die staan ook te trappelen om hun verhalen aan te horen. Het werkt alleen maar averechts: hoe meer Justitie met ze solt, hoe meer aandacht het ze oplevert."
(Bron)