We krabbelen langzaam weer op.
Het droge kuchje is een onsmakelijke rochelkramp geworden, en toch is dat beter. De koorts zakt, de neus gedraagt zich redelijk, ik kan zowaar alweer m'n nest uit zonder dat ik na een half uur loop te tollen.
Wel weer (dankzij doorlopend maar niet aaneengesloten slapen) een stuip gehad en blijkbaar gezellig met m'n kop tegen het (houten) hoofdeinde gebonkt - au.
Ik vind dat ik voor de rest van het jaar wel vrijstelling mag van ziekte en zo.