Tomkat was na oud en nieuw panisch. Hij wilde niet meer naar buiten, en dat voor een kat die alleen in uiterste nood op de bak gaat.
Met wat zacht aandringen en het raam openhouden lukte het om 'm weer buiten te krijgen. En gisteren was ie weer in gewone doen: lekker buiten struinen, op de vensterbank buiten zitten en dan hooghartig kijken als je het raam opendoet: dacht je dat ik naar _binnen_ wilde?
Vanmiddag ging ie naar buiten, zonder aarzeling. Tijger kwam ook aanwandelen, dus ik hield het raam nog even open. Voor Tijger naar buiten kon gaan, was Tom alweer naar binnen gesjeesd (na 20 seconden buiten) en onder tafel geschoten, waar ie veilig verstopt zit achter een doos en een stapel boeken. Toen Tijger weer binnenkwam, wilde Tom toch weer naar buiten. Mooi. Want als ie steeds binnenzit, maak ik me toch zorgen, voor zo'n strikte buitenplasser die al eens heftige blaasgruisproblemen heeft gehad. Tom buiten, raam dicht, ik loop naar m'n stoel, ga zitten, en Tom staat als een hysterische aan het raam te krabben dat ie naar binnen wil, weer panisch.
Of het komt nog van het vuurwerk (maar waarom was ie gisteren dan okee?), of er is iets in de tuin dat 'm bang maakt (ik kan niets ontdekken dat beweegt of zo, hij schrok een keer van een plastic zakje dat in een braamtak fladderde).
Toch lastig dat ik geen kats spreek.