Het gaat eigenlijk steeds beter, minder hoesten en meer lucht.
Dus toen ik naar de winkel fietste, fietste ik alweer wat harder dan het net-niet-omvaltempo van eerder.
En dat dat kan, betekent duidelijk niet dat het ook kàn, want eenmaal thuis stikte ik weer zowat in een rochelbui - duidelijk teken van teveel inspanning.
Maar ook nu merkte ik dat ik er sneller van herstel, ik ben sneller weer op adem.
Dus het gaat best goed, maar ik moet nu in de gaten houden dat ik niet alles doe wat ik denk te kunnen. Terwijl het normaal zo is dat ik mezelf moet motiveren eens te doen wat ik kan, moet ik mezelf nu afremmen terwijl ik zo graag wil. Grmpf.
Ik kan dus prima naar de winkels fietsen, als ik maar langzaam fiets. En dat zal zich dan ook wel weer opbouwen, maar ja - eigenlijk zou ik zo graag nu een rondje in de buurt fietsen.
Je wordt er zo ongeduldig van :-(