Hijg.
Katten binnenhouden, gemauw omdat ze naar buiten willen negeren. Bench stiekem in de badkamer zetten. Naar het raam lopen alsof je dat open gaat doen, beide katten grijpen, gekrijs negeren, richting badkamer lopen, Tom onderweg kwijtraken, Tijger in de bench proppen, bench dicht, terug naar de huiskamer, Tom zit verstopt in de kast.
Raam wijd open zetten, Tom komt na een aarzeling aanlopen, raam bijna dicht doen, Tom springt op de vensterbank, Tom grijpen, Tom bij Tijger in de bench proppen en het gemauw negeren.
Bench in de gang, fiets van slot af, bench naar buiten, deur op slot, bench in de hand, op de fiets, bench op het stuur, gebler en gejank nog steeds negeren, wankel op weg gaan, met een lawaaiige bench voorop. Onderweg veel kindertjes die zeggen: kijk mamma, een poes!
Eenmaal in de wachtkamer van de dierenarts trekt Tom zich voor de zekerheid helemaal achterin de bench terug, Tijger doet net of ze relaxed vooraan uit het deurtje zit te kijken, maar ze hijgen allebei. De enige geluiden die nu nog te horen zijn, zijn lage, bange mauwen, heel anders dan de hogere verontwaardigde geluiden van onderweg.
Naar binnen, bench op tafel, het gemauw stopt, deurtje open, Tijger laat zich zonder morren pakken. Bij elke stap die ze op de tafel doet, blijft een print van haar zweetvoetjes achter.
Hart en longen zijn goed, vacht is okee, geen tandsteen, zoals ik al dacht is ze iets afgevallen maar nog prima op gewicht. Wel een verrassing: ze is twee voortanden kwijt. In haar onderkaak zit ineens een spleetje tussen haar voortanden. Dat schijnt niet ongewoon te zijn, en de rest van haar gebit is in orde, net als haar tandvlees. En ze eet goed, dus geen probleem.
Tijger weer de bench in, Tom eruit, Tom wil heel erg NIET maar verzet zich nauwelijks. Hij heeft geen zweetvoetjes. Ook Tom is in uitstekende conditie, hij is inderdaad iets aangekomen maar niet te dik. De wond aan zijn poot is schoon, maar waarschijnlijk houdt ie 'm zelf open omdat het gaat jeuken zodra er een korst op komt. Dus in de gaten houden, en een tijdje de kap om en binnenhouden als de wond dichtgaat, zodat die helemaal kan genezen.
Tom ook weer in de bench, en weer wankel op weg, met twee katten die allebei mauwloos rondkijken en heel goed door lijken te hebben dat het ergste deel van de beproeving achter de rug is.
Eenmaal binnen, deurtje weer open, Tijger zoeft naar buiten, Tom vertrouwt het nog niet helemaal. Raam open, Tijger zoeft naar buiten, Tom vertrouwt het nog niet helemaal.
Na de sitatie een tijdje vanuit de boekenkast te hebben bekeken, gaat Tom voorzichtig, wantrouwig naar de vensterbank. Kijkt nog eens naar me om, maar nee, ik ben niet op grijpafstand, zoeffff, wegwezen!
Tijger komt alweer binnen, Tom zal wel een tijdje veilig buiten blijven.
In elk geval zijn ze weer gecontroleerd en geënt, en als er geen gekke dingen gebeuren hoeven we dit hele circus een jaar lang niet meer op te voeren.