Toch is het vreemd, als je met de trein door je oude woonplaats rijdt en je ziet dat er veel veranderd is, en er tegelijkertijd zoveel hetzelfde is gebleven. Een opvallende verandering is dat er nu een soort toeristisch spoor dwars door het centrum gaat, richting rivier. Hoewel, spoor, rails zijn er niet. En vreemd dat je toen toch echt eerst een stuk over de dijk moest (soms jakkerend omdat je zag dat de pont al bijna ging vertrekken), terwijl de pont nu vertrekt vanaf een punt direct na de bocht na de oude huizen. En dan zit je in wat toch een auto blijkt, en die rijdt de pont op terwijl je nog net zo'n soort gat in de oprijplank ziet zoals in die brug laatst, maar dan nog wat groter. Dus sja, blub, het water in. Iedereen in de stress, ik bedenk: ach, het water is niet koud, we zitten vlakbij de kant, de stroming voert ons wel mee naar dat bochtje in de oever. Waar we aanspoelen, waarna ik mijn deur opendoe, de auto even verder op de oever trek (bedenkend dat het mooi is dat water weinig weerstand geeft, over die oever hebben we het verder niet...) en de andere inzittenden ook rustig, zij het wat nat, uitstappen en al hun spullen uit de auto halen.

Eergisteren was ik in Engeland, aan de kust. Sta je dan aan zee foto's te maken van die mooie surfgolven, eerder Hawaii-achtig, tot je ziet dat er een tsunami aankomt. En niet een, maar een hele serie (errug waarschijnlijk). Dus weer op de vlucht via een oude fabriek, en weer anderen waarschuwen (die niet allemaal luisteren natuurlijk). En sinds kort ben ik in mijn dromen vaak bij mijn ouders, dus samen in het groene autootje dat ze al 25 jaar niet meer hebben en zoef weg, over de hoge weg langs de kust. Terwijl de camera verandert in een radiootje en onhandig is en de auto te vol is en meer van dat gedoe. Het ergste was wel dat er stoere surfers waren die gewoon doorgingen, en dat er een enorme golf over de weg spoelde vol verzopen vogels.
Dan word ik gelukkig niet bang wakker, eerder verbaasd: waar haal ik het allemaal vandaan ;-)

Voor de droomduiders: ja, ik droom altijd over water, stromend water doorgaans, hoewel ik deze week zowaar over een meer droomde. En meestal ben ik op de vlucht. Vroeger altijd alleen, tegenwoordig altijd met anderen. Waarbij ik moet zorgen dat die anderen veilig wegkomen, ook, of misschien juist, als ze niet doorhebben dat we weg, wèg! moeten.