Weet je nog, apenkooien? Het was op mijn school altijd erg populair, en het werd doorgaans ingezet vlak vóór vakanties en dergelijke. De hele gymzaal door, zonder op de grond te komen, via touwen, klimrekken, bankjes, het paard, enzovoorts.
Als Tom binnenkomt, loopt ie over de vloer via de kortste route naar z'n eten. Geen gedoe, hij wil eten, dus hij komt binnen, gaat naar z'n eten, eet, en loopt weer naar buiten, soms via een kleine omweg als ie geaaid wil worden.
Tijger niet, die apenkooit: van de vensterbank op een tafeltje, van dat tafeltje naar de verwarming, via de verwarming naar een doos, via de doos naar een andere doos, via die doos naar de grote tafel, via de tafel naar de bank, via de bank naar de eettafel, via de eettafel naar een stoel en via de stoel, plof, bij haar eetbakje. Waarom zou je makkelijk doen als het moeilijk kan?
Als ze geen trek heeft zijn er variaties: van de bank of de eettafel naar de boekenkast of de ijskast. In de boekenkast loopt ze op de paar planken die niet helemaal volgestouwd zijn, en kijkt nadenkend naar het plafond. Op de ijskast trekt ze zich terug achter de magnetron. Kan ze mooi in de gaten houden of er activiteit in de keuken is en zo ja, of ze zich op moet maken voor de 'kat in hongersnood'-rol.