Net terug van de winkel, spullen voor het avondeten ingeslagen en wat voorraadspul (eindelijk weer eens aan wasmiddel gedacht, dat heb ik altijd in huis en dus vergeet ik dat weleens te kopen - nu zag ik eens op tijd dat de bodem in zicht komt; en gloeilampen voor een lamp die ik al heel lang geleden kocht op Ebay voor een fractie van de nieuwwaarde ;-)).
Heen een bui op de kop, terug een bui op de kop, maar terug heel langzaam gefietst: spectaculair uitzicht op zwarte luchten met daarvoor kolkende witte wolkjes, nooit zoiets gezien. De 'hoge' lucht was langzaam bewegend zwart, de 'lage' lucht zwierende wolkjes die bijna leken te exploderen. Toen het echt hard ging regenen ook maar wat harder gefietst. Eenmaal thuis werd het nog donkerder, ging het compleet hozen en begon het indrukwekkend te rommelen - drie keer en dat was het, maar ik vermoed dat er meer onderweg is.
Tom zit weggedoken onder zijn struik, Tijger zit me met grote ogen te bekijken, een beetje de blik van: 'Je wou toch niet beweren dat je niet iets lekkers voor MIJ hebt meegenomen?' Als het echt gaat onweren komt Tom wel binnenrennen, als het droger wordt zoeft Tijger weer naar buiten.