Tijger net. Tijd terug kon ze op de plank naast de comp liggen. Lekker dichtbij en zo, dat vindt ze leuk.
Maar: ik heb weer geluid, dus m'n boxjes staan daar, en wat doosjes anti-Tijger, omdat ze zich er anders tussen wurmt, lekker languit gaat liggen en zo plaats máákt.
Ze probeert het dus steeds, pootje op de plank, mij aankijken met zo'n blik van 'ZO dom ben je toch niet, dit MOET je toch snappen?'
Opvoeden is consequent zijn. Maar zij is een kat dus zij wint. Ik ruim de doosjes weg, schuif de boxjes opzij, met het idee: als ze zich uitstrekt en de boel lazert van de plank, dan is het afgelopen.
Mooie Tijgerruimte, die dat op de bankleuning zit aan te kijken. Half lege plank, vrijwel net zoveel (riante) plek als eerder. Tijgerblik: 'Wat moet je nou van me?'
Doosjes zuchtend weer terug gezet. Pech Tijger!
Twee minuten later: Tijger zet pootje op de plank met vuile blik van: Doe nou es wat ik wil!
En nu zit ze weer pissig achter de magnetron te zuchtsnuiven, waar ze vooral gaat zitten als ik niet goed luister, niet eet als zij dat wil (lees: niet op tijden dat zij wil iets eet dat zij ook lekker vindt en haar daar hapjes van geef) of anderszins aan gruwelijke kattenmarteling doe.
Een monster is het ;-)