Migrantenvrouwen zijn te druk om te werken

DEN HAAG - Een heleboel migrantenvrouwen zitten niet thuis duimen te draaien en hebben helemaal geen tijd om te participeren in de samenleving of aan het werk te gaan, zoals veel politici eisen. Ze zouden dat wel willen, maar ze raken in de knel met de zogenoemde mantelzorg die ze als vanzelfsprekend bieden.
Daarom eiste een groep Marokkaanse, Turkse, Iraakse en Surinaamse vrouwen van het project Mantel der Liefde vrijdag dat de politiek, maar ook zorgaanbieders, ambtenaren en belangenorganisaties daar hun ogen voor openen. Zij deden dit op een bijeenkomst met minister Maria van der Hoeven (Onderwijs) in het kader van de Dag van de Mantelzorg.
Turkse, Marokkaanse, Iraakse en Surinaamse vrouwen zouden graag hun persoonlijke ambities willen verwezenlijken. Maar ze merken dat de samenleving die dat ook van hen eist niet ziet dat ze het te druk hebben met de zorg voor bijvoorbeeld de drie kinderen en de man van de buurvrouw die opeens in het ziekenhuis is opgenomen.
Of voor hun ouders waar geen voorzieningen voor zijn. "Migrantenvrouwen zijn sterk, maar geen superwomen", stelden zij.
In een manifest dat zij vrijdag samen met een boek aan minister Van der Hoeven aanboden, daagden zij de politiek uit om mee te denken over manieren waarop zij die zorg wel kunnen combineren met scholing en werk. Verder vroegen ze van hun mannelijke familieleden en vrienden meer hulp en erkenning en stelden zij dat belangenorganisaties en zorginstellingen meer gebruik moeten maken van de kennis en ervaring van deze vrouwen.
Bovendien vinden ze dat het groeiende 'leger' aan allochtone vrijwilligers dat wordt ingeschakeld als tolk wordt misbruikt. Die vrouwen moeten de mogelijkheid krijgen om door te groeien naar een betaalde functie in de zorg.
Deze groep mantelzorgsters wordt te weinig gezien, stelt Sheileen Saib van de Stichting BMP, die de problemen van de migrantenvrouwen bestudeert. Volgens Saib zijn de vrouwen niet vertegenwoordigd in de belangenorganisaties en bij zorginstellingen en wordt hun kennis en ervaring te weinig gebruikt. Dat het om veel vrouwen gaat is bekend. Maar om hoeveel niet. Saib pleit daarom voor een onderzoek. Ook om te kijken wat zij precies betekenen voor de samenleving.
(Bron)

Misschien moet mantelzorg gezien (en beloond) worden als werk.