Zo, deel één ging wonderbaarlijk goed. Een pil geven aan Tijger is meestal ronduit gevaarlijk. Maar deze keer kwamen we niet verder dan boos gebler toen het al achter de rug was. Kommetje lekker voer-uit-een-zakje stond al klaar, ik greep Tijger (MRAUUUUUUUUWWWWW!!!), wikkelde haar voor driekwart in mijn trui, plukte haar van mijn schouder, wikkelde haar weer in, greep haar kop, wrikte haar bekkie open, pil erin, brokje erachteraan, hapslik, MRAAAAAAAAAAUUUWWWWWWWW, bakje brokken voor de neus houden, kat loslaten, bakje op de grond, zoefff naar het bakje en eten.
Ik kon het haast niet geloven, alles geïnspecteerd of die halve pil niet ergens in m'n trui of zo terecht gekomen was, maar nee.
Tom ligt nog te slapen, die heeft nog niet door dat uit die zakjes net zulk verrukkelijk voer komt als uit blikjes (zodra je een blik opent staat ie voor je neus, dat geluid is de Tomwekker annex -afstandsbediening). Hopelijk zijn de rollen niet omgedraaid, dat Tom nu de moeilijke kat is met pillen geven, want hij kan als ie in paniek is letterlijk flink van zich afbijten.