Als je een waardeloze nacht hebt gehad, is het opstaan niet leuk. Maar ik werd vanochtend toch netjes om zes uur wakker. En om half zeven weer, oeps!
Racen: plee, poetsen, aankleden, brood en kaas in de tas gooien want geen tijd voor ontbijt, zoef naar de bushalte - bus gemist. Dus ik dacht smartelijk: was ik maar wat later wakker geworden dan half zeven.
De bus gaat eens in het half uur, ik kon wel weer even heen en weer lopen maar ik zat er nu eenmaal al, dus ik bleef zoet wachten. En dat geduld werd beloond, en hoe! Als ik die eerdere bus had gehad, was ik het spektakel grotendeels misgelopen.
Een vlammende zonsopkomst, zoals ik nog nooit gezien heb. Ik heb zelfs nog serieus overwogen om weer uit de bus te stappen om terug naar huis te gaan, met de camera op de fiets te springen en een plek op te zoeken waar ik foto's kon maken.
Na een tijdje werd het zelfs angstaanjagend om te zien: de halve hemel was werkelijk bloedrood, de rest was iets bescheidener oranje, verlopend naar wat donkerder in het westen. Alles kleurde rood. Iets later werd het net zo knallend oranje, en pas toen dat wat wegtrok, kleurde de bewolking in het westen roze.
Verslapen wordt beloond :-)