Tijger zit in de kast, achter de boeken, en maakt rare geluiden. Ik keek al een paar keer, maar ik kon niet ontdekken wat ze nou precies deed. Ze keek met zo'n deels betrapte, deels 'wat mot je'-blik terug. Dus ze spookte wel degelijk iets uit, maar wat? Ze zat niet te snipperen. Ze zat niet haar nagels te scherpen.
Inmiddels ben ik er achter. Ooit kreeg ik op mijn werk een soort plumeau'tje. Een mensfiguurtje op een zuignap, met een overdreven, knaloranje, nylon bos haar. Die kon je dan vastzuignappen op je tafel, dan had je altijd een stoffertje voor monitor en toetsenbord bij de hand.
En die haren, die is Tijger nu aan het vangen, aan het aflikken, aan het bijten. Zo te zien eet ze ze niet op, dus ze mag nog wel even. Het kapsel oogt inmiddels wel iets anders.