Ach ach. Scharrel wat rond in huis en de pleuris breekt uit. Tom vindt het allemaal maar wat eng als je een kruimeltje op een andere plek legt, laat staan als er ineens zomaar een kast bijkomt. Z'n voerbak staat nog op dezelfde plek, maar hij moet er langs andere dingen heensluipen: hellup! En als ie daar eenmaal aan gewend is, wordt het weer anders, arm beest.
Tijger is (uiteraard) vooral gepikeerd. Waar ze eerst zo fijn door de kast kon raggen, denkt ze nu dat dat niet meer kan. Zodra ze doorheeft dat ze gewoon van de tafel de kast in kan springen en dan op dezelfde plek uitkomt (startpunt van de ragacties), zal ze heel tevreden bedenken dat ze dit geheel zelf uitgedacht heeft. Uiteraard is het toeval dat ze zo op tafel kan springen en dan net daar een stukje mja, hoe noem je dat, leegte? in de kast is.