En toch is het confronterend. Ik fietste al om bij het speelveldje, omdat dat meestal een fijne vuurwerkplek is - en ik hou niet zo van dat geknal.
Stukje verderop moet je een hoek om, en KABOEMMMMMMMMMM!!!!
Het was een dreun, fluit, knal, fluit, waarna de boel echt plofte en op diverse plekken sterretjes verspreidde. Best leuk. Als je op het lawaai bent voorbereid en de boel niet zo ongeveer in je nek gegooid krijgt.
Ik was spinnijdig, ik hoorde niks meer met links (trekt wel bij nu) en ik kon die jochies wel wurgen.
En toen kwam de echte doodklap. Drie van de vier jochies renden op me af: 'Mevrouw, sorry, sorry, gaat het wel? We zagen u niet mevrouw, excuus! Lukt het wel? Moeten we u naar huis brengen?'

Já ik ben 40. Já ik word al grijs. Já ik weet best nog hoe bejaard een veertiger lijkt als je hooguit 14 bent.
Maar dit deed toch even pijn.