Krokodillen en palmbomen op de Noordpool

UTRECHT - Het is niet uit te sluiten dat er in de toekomst krokodillen op de Noordpool lopen en dat er palmbomen groeien. Dat stellen wetenschappers van de Universiteit Utrecht en het Koninklijk Nederlands Instituut voor Zeeonderzoek (NIOZ).
55 Miljoen jaar geleden steeg de CO2-concentratie in de atmosfeer door een natuurlijke kettingreactie. Hierdoor werd het op aarde gemiddeld 6 graden warmer.
55 Miljoen jaar geleden warmde de aarde op door intens vulkanisme, zegt dr. Appy Sluijs, verbonden aan de Universiteit Utrecht. "Hierdoor werd een kettingreactie in werking gezet. Want door het vulkanisme smolten methaanhydraten, een soort ijs waarin veel methaan zit, in de ijsbodem. Hierdoor werd de CO2-concentratie in de atmosfeer nog hoger."
Sluijs zegt dat deze kettingreactie ook in de toekomst plaats kan vinden. "Er is sprake van een nare situatie. We kennen nog geen natuurlijk mechanisme dat snel CO2 uit onze atmosfeer kan halen."
De huidige opwarming door het verbranden van fossiele brandstoffen zal, zonder maatregelen, in de toekomst waarschijnlijk ook leiden tot het smelten van methaanhydraten.
"Dezelfde kettingreactie wordt in gang gezet. Hierdoor zullen de temperaturen stijgen met alle bijbehorende gevolgen."
Volgens de wetenschappers kan de klimaatverandering van 55 miljoen jaar geleden als een model beschouwd worden voor de huidige opwarming van de aarde.
In aanvulling op de film An Inconvenient Truth van Al Gore laat dit type onderzoek zien hoe een broeikaswereld eruit ziet, inclusief krokodillen en palmbomen op de Noordpool. "55 Miljoen jaar geleden was het op de Noordpool ongeveer 24 graden."
De onderzoekers trekken hun conclusies uit gesteenten van mariene oorsprong die bij New York zijn opgeboord. "We hebben de boorkernen bijna twee jaar bestudeerd", aldus Sluijs.
"Daaruit leren we van alles over de geschiedenis van het klimaat op aarde." Donderdag publiceren de Nederlandse wetenschappers hun onderzoek in het tijdschrift Nature.
(Bron)

Niets is uit te sluiten - en de natuur, de wereld, is geen statisch systeem. Zoals een heideveld zonder genoeg grazers 'vanzelf' een bos wordt, zoals dat bos ooit weer vanzelf verdwijnt door pakweg brand, waarna er weer een heide-achtige biotoop kan ontstaan, zo zijn die ijzige polen er ook niet altijd geweest en zullen ze er niet altijd zijn.
Maar het feit dat dit alles fluctueert, wisselt, verandert, betekent nog niet dat we de boel zelf maar mogen vernaggelen.
(Aantekening erbij: de mens is ook niet het eindpunt van de aarde - wij zijn ook maar een voorbijgaande fase.)