Aan het begin van de bui schreef ik:

Vreemd: het spookweer begint nu los te barsten, van dat geknal, geDREUNNN en geflits dat je voelt aan je haar en proeft op je tong, en waarbij de ramen bijna uit de sponningen vallen.
De katten hebben zich binnen teruggetrokken, bijna alle vogels zijn weg maar een familie staartmeesjes maakt zich druk in de boom...

Waarna het echt los ging en de internetverbinding wegviel en ik met twee bange katten zat.
Het knalde en knetterde en flitste, het was donker, en het ging maar door.
Tot de regen losbarstte - hoe verder de straat blank kwam te staan, hoe lichter het werd. En het rook zo lekker: een mengsel van ozon en opgefrist groen.

Tijger zit beledigd in de vensterbank omdat het regent, Tom ligt bangig op de stoel omdat dat gerommel weliswaar minder eng is dan de scheurende knallen van net, maar toch... Tom neemt geen risico ;-)

Het is nu dik 10 graden koeler, het regent al minder hard, en dan wil Tom er straks langs terwijl Tijger in de weg zit - dus er komt hier nog een zeer lokale donderbui...