Binnen was het best te doen, hoewel ik de temperaturen op de KNMI-site zag oplopen tot tegen de 35 graden in het noordoosten. Bij ons was het maar 32 graden, en de afkoeling verliep geleidelijk. Het werd dampig buiten, heiig, maar even later was er blauwe lucht en werd het helder: de zendmast Hilversum was te zien, en dat is beslist niet elke dag zo.
Buienradar bekijken lukt niet altijd op het werk, en de server was overbelast. Er zat wel wat aan te komen, en boven (later: vóór) Engeland hing iets dat veelbelovend was voor alle tuinbezitters die wel wat regen willen, helaas verdwijnt dat nu naar het noorden over zee.
(Enne, nee, we zitten bepaald niet te niksen op het werk, maar als alle programma's die je nodig hebt er al heel lang uitliggen, ga je toch extra kijken op de paar sites die toegankelijk zijn ;-))
Eenmaal op weg naar huis: een paar druppels op weg naar het OV. Tot pakweg anderhalve minuut voor het punt dat ik de bus uit moest. Een flinke bui. Tot vlak voor het moment dat de bus stopte: het veranderde in een zondvloed, snel kiezen: vlucht ik onder de bomen, of naar het bushokje? En waarom gebeurt zoiets alleen als je geen plu bij je hebt terwijl iedereen je uitlacht omdat je die altijd bij je hebt?
Onder de bomen zoekend naar het minst natte plekje, luisterend naar het gegorgel van de putten en het geschreeuw van fietsers die kennelijk totaal verrast werden en geen jas bij zich hadden en doorweekt het bushok invluchtten.
Toen het wat minder werd, zeg categorie flinke stortbui, ben ik maar gaan lopen, met het idee dat ik toch zo thuis zou zijn, en eigenlijk was het wel prettig koel.
Rest er één vraag. Waarom wordt het in zo'n situatie meestal droog op het moment dat je voor je huisdeur staat?