Elke keer als ik dacht: 'nu even boodschappen doen', werd het donker. Erg donker. Waarna de straten in no time blank stonden.
Toen het er echt even beter uitzag, ging ik op pad - voor de zekerheid met m'n enige waterdichte jas aan. Die is erg warm, maar ja, beter warm dan zeiknat.
Uiteraard: zon. En zon. En nog meer zon. Waardoor ik alsnog enigszins vochtig thuis arriveerde.
Intussen pulk ik verder aan Tom, de kleefkruidbolletjesverzamelaar. Ik ben al over de 100 - iemand behoefte aan kleefkruidzaad? ;-)