Ik heb een dubieuze goeie daad verricht.
De katten zaten binnen te eten, maar buiten gingen twee merels als dollen tekeer. En na een tijdje luisteren, hoorde ik naast het felle getik ook een zacht 'tsjuk'. Wat meteen dat getik verklaarde: een merelstel, doodongerust om hun jong dat in/achter/onder een struik zat, daar kennelijk niet op eigen kracht uit kon komen, en dat in een tuin met katten.
Dus richting tuin, en hm, die ouwe bootschoenen die daar altijd bij de deur staan, stonden er nu niet. Blijkbaar vergeten uit te trekken na de kattenhorror.
Op sokken (opschieten!) de kletsnatte tuin in. Ergens onder een conifeer hoorde ik weer 'tsjuk!'. Waarop pa en ma direct weer aan kwamen vliegen, pal boven me in de wilg gingen zitten roepen naar hun jong, en ik wachtte op een volgend roepje van het merelkind.
Onder en achter de (lage) conifeer groeit klimop, en zo te horen zat het beestje daar ergens.
Na lang zoeken ontdekte ik onder de klimop een oude plastic pot, en jawel: daar was ie. Met nog brede randjes aan de snavel en van die kuifjes die ze dan nog opzij van het koppie hebben. En nauwelijks een staart. Hm. Was ie nog zo jong? Of was ie onstnapt aan een van de katten en was daarbij de staart ernstig beschadigd?
Ik durfde het niet aan om 'm uitgebreid te bekijken, dan had ik 'm beet moeten pakken. Fladderen kon ie al, maar vliegen nog niet. En wat dan? Pa en ma kunnen 'm niet zelf vervoeren, maar de gok nemen dat ie uit dat ene nest in de (andere) conifeer komt, is ook een risico - als ie daar niet hoort, is het zeer de vraag of z'n ouders andermerels nest kraken omdat hun nog niet vliegvlugge jong daar zit.
Misschien was het beest wat te vroeg uit het nest gekomen en in een soort zeilvlucht op de schutting beland en zo naar beneden gekukeld. Dat hoop ik maar, want dat zou betekenen dat ie zich wel een beetje zelfstandig door de lucht kan verplaatsen. Maar zonder staart??
Ik heb 'm een klein naaktslakje toegeschoven (dierenliefde is noodzakelijkerwijs selectief) en dat ging er vlot in.
Daarna heb ik 'm met plantenpot en al min of meer in de conifeer geprikt, zodat z'n ouders bij hem konden komen, hij uit de wind, zon en regen zou zitten en er - mits een beetje handig - zelf uit kon komen.
Het bleef een tijd stil, en nu hoor ik af en toe van verderop wat getik.
Ik hoop dus maar dat er een wonder geschied is en dat het beest weg heeft kunnen komen, of dat z'n ouders bezig zijn hem te voeren zolang ie het niet zelf redt.
Maar ik heb m'n twijfels.