Steeds vaker post-huwelijkse depressies

Wittebroodsweken? Vergeet het maar. Volgens Amerikaanse psychologen hebben steeds meer mensen last van een depressie na hun trouwerij.
Volgens Amerikaanse therapeuten hebben de meeste mensen last van een kleine teleurstelling na de grote dag. Maar zo'n 5 tot 10 procent heeft zoveel last van spijt, verdriet of frustratie dat ze professionele hulp inschakelen.
Verschillende psychologen lieten voor Time.com hun licht op dit onderwerp schijnen. De redenen dat mensen in een dip raken na hun huwelijk zijn volgens hen talrijk. Koppels hebben een vals idee van het huwelijksgeluk. Wanneer je al samenwoont is het onwaarschijnlijk dat je relatie verandert, alleen door het afleggen van een gelofte. Ze denken dat ze geen ruzie horen te maken en dat hun partner hen automatisch gelukkig zal maken.
Ook het opgeven van de eigen identiteit kan problemen geven. Niet iedereen is klaar om 'wij' in plaats van 'mij' te worden. Bovendien werkt de natuur niet mee. In het begin van de relatie maakt het lichaam volop hormonen aan voor een goed humeur. Maar tijdens een langere relatie daalt dit gehalte aan dopamine en oxytocine aanzienlijk.
Gelukkig zijn er ook oplossingen. Volgens de psychologen moeten de kersverse koppels zich vooraf bedenken waarom deze persoon de juiste voor hen is. En dat de slechte eigenschappen niet zullen verdwijnen door een ja-woord. Bruiden die volop bezig zijn geweest met de voorbereiding moeten hun bruidsbladen weggooien en verder gaan met het plannen van de rest van hun leven.
(Bron)

Je bent ook niet slim als je verwacht dat je jaren achtereen zonder er iets voor te doen stralend gelukkig blijft. Net als verliefdheid, dat gaat over en verandert in liefde (als het goed is), waarbij de verliefdheid nog wel zeer regelmatig opflakkert. En de irritatie ook, dat is onvermijdelijk.
Als kind wist ik al zeker dat ik nóóit wilde trouwen, of als het dan toch moest, zo laat mogelijk in m'n leven. Want je huwelijksdag zou de mooiste dag van je leven zijn zei men, en ik ben zo'n type dat het leukst en het lekkerst altijd graag voor het laatst bewaart. Dus als het daarna alleen maar minder kon worden, dan maar zo laat mogelijk.
Waarbij ik eerlijk gezegd ook nog steeds niet zie wat 'het huwelijk' toevoegt aan een relatie. Ex en ik hebben het bijna 20 jaar volgehouden, ongetrouwd, maar mensen vonden dat regelmatig heel vreemd. Ik heb zelfs weleens een soort 'zie je wel'-reactie gehad, zo van 'jullie waren niet getrouwd, dus het was niet serieus genoeg'. Wat natuurlijk klopt, een huwelijk is wèl een garantie dat je nooit uit elkaar zult gaan, kent u gescheiden mensen, nee toch? ;-)