Stel je voor: een parkrand, volgroeide populieren, breed, hoog. Bladloos, en toch ziet elk takje eruit of er bladeren aan zitten. De ene boom zit vrijwel vol in het blad, de andere boom heeft alleen bladeren aan de uiteinden. Alsof een Japanse miniatuurtekenaar bezig is geweest, en na een tijdje dacht: het gaat sneller als ik gewoon de kwast uitschud zodat alles onder de spatten zit.
Het blad woelt en beweegt en kletst en kibbelt. En rond deze tijd gaan ze massaal op de wieken en blijkt het een gigantische vlucht kauwen te zijn, die oorverdovend schettert en als een enorme wolk over de rand van de wijk vliegt en keert en wentelt en weer in de bomen landt. Om daar weer stil te worden, wat te poetsen, en nogmaals op de wieken te gaan.
En elke keer als die wolk voorbij komt, rennen de katten naar binnen. Misschien hebben ze Birds gezien...