Het zat om zes uur al zo dicht in het centrum van Utrecht dat ik twee uur deed over een reisje van een half uur. Vanochtend was ik al iets essentieels vergeten waardoor ik eenmaal op m'n werk linea recta terug naar huis kon.
Gek genoeg heb ik nu geen behoefte aan even in de stad kijken of het gezellig is (vast wel). Ik wil slapen.
En ik prijs me weer gelukkig met die lieve buuf, die toen ik m'n jas uittrok en moed probeerde te verzamelen om te gaan koken, aanbelde met een bak nasi met kip en ei en salade. Buuf is goud waard.