Dan kom je buiten, net boven de 20 graden dus het voelt best koel aan - alleen erg klef en zodra je in de zon komt is het warm, terwijl de temperatuur nog flink zal stijgen.
En dan, nachtmerrie... Tand-wiel rijdt voorbij. Mobiele jeugdtandzorg. Flashbacks naar de spanning als die bus er stond, wachten tot jouw naam genoemd werd, en dan werd er altijd wel een gaatje gevonden. Dat was allemaal nog het minst erg.
De echte horror kwam daarna. De fluoride-applicatie. Happen in zo'n bitje met pasta, er half in stikken omdat kotsen dan nogal lastig werd. Elke keer weer ziek afgevoerd worden naar huis, tot eindelijk besloten werd dat ik niet meer aan de fluoride hoefde.
En dan nog toch een volautomatische braakreflex als ik zo'n bus zie, of als ik (iets later) er voorbij fiets...