Ik moest een soort stages doen om te ontdekken wat ik nou leuk werk vond. En omdat ik ooit bij ProRail werkte, moest ik ook mee met een machiniste - niet dat ik ooit een trein zou mogen rijden maar dat deed er niet zoveel toe.
Tsjoektsjoek op pad, mooi door de velden, hm, de machiniste nam een kortere weg echt dóór een weiland, waar geen rails lagen. Waarna we Alphen aan den Rijn binnenreden (flashback van m'n ProRailwerk: vaak problemen daar), ik wist niet dat ze daar zo'n mooie Amsterdamsige grachtengordel hadden. We stopten bij een huis dat erg ondiep bleek: een kamer met waar in een ander huis de zolder zit een soort entresol, heel smal, want het hele huis was misschien 4 meter diep.
De machiniste kende de bewoner, die stookte likeur van zwarte bessen die meer naar rooie bessen smaakte. De machiniste werkte een waterglas vol weg, mijn moeder die er ineens ook was lag al voor pampus dwars onder de bank en even later sjouwden we onszelf en mijn ma weer naar de locomotief die in het smalle straatje stond.
Kweenie. Je kan ook te lang slapen en dan ineens 12 puntjes die ergens daarvoor langskwamen in 1 droom bakken, waardoor het geheel compleet nergens meer op slaat.