Mooi weer, dus het leek me zinvol om Tijger lekker buiten te laten vandaag. Ze zat vanochtend op tafel in de gaten te houden of ik niet toevallig in de koelkast moest wezen. Pech voor haar, ik vergat m'n eten dus ik sloot me zo ongeveer aan bij de collega's die ramadan doen - gelukkig was een andere collega jarig dus in de middag was er een stuk vlaai.
Terug naar Tijger.
Ze zat op tafel, de huiskamerdeur was al dicht zodat ze niet terug kon richting gang (en nog liever: richting slaapkamer om bovenop de hoogste doos te klauteren, daar half in te zakken en zo onzichtbaar eens lekker te gaan slapen).
Als je richting Tom loopt, denkt ie: hier heb ik geen zin in, waarna hij besluit naar buiten te gaan. Tijger zet zich dan juist schrap. Dus: optillen. Voor je eigen veiligheid moet je haar zo ver mogelijk van je vandaan houden, maar dan ontsnapt ze geheid. Dus dan maar vastklemmen, of beter: dat proberen.
Een lelijke kras in de plooi van duim en hand, en vooral: heel veel krassen op m'n buik en borsten, en ik kan je verzekeren dat dat niet fijn is.
Tijger wilde zelfs op de vensterbank eigenlijk nog niet naar buiten, dus morgen mag ze binnen blijven, dan is ze chagrijnig als ik weer thuis kom, maar dan vliegt ze me tenminste niet aan.
Toen ze buiten was, schoof ik het raam dicht, gooide m'n t-shirt weg en ging aan de slag met ontsmettingsmiddel, gaasjes, pleisters en pleisterspray (au au au).
Ze is nu nog steeds boos op me want ik at geen vlees vanavond, en dan heeft ze ook niks te snaaien. Terwijl die rijst met groente of toch erg lekker rook in kattenneuzen, of ze denkt dat ik stiekem toch wel ergens vlees verstopt heb, speciaal voor haar. Het is niet eerlijk, want ik ga nooit likkebaardend op 5 centimeter afstand bij haar zitten als zij eet...